Το γεγονός ότι για πρώτη φορά υπάρχει μια φιλοευρωπαϊκή, μετριοπαθής κυβέρνηση στα Σκόπια δημιουργεί ενδεχομένως τις προϋποθέσεις για μια έντιμη λύση.Αν και αυτό μένει να αποδεχθεί . Οι Αμερικανοί και κυρίως οι Ευρωπαίοι -παρότι πιστεύουμε το αντίθετο-θέλουν οπωσδήποτε λύση του θέματος. Η καγκελάριος Μέρκελ αναφέρεται πάντοτε στο ζήτημα αυτό στο τέλος των συναντήσεων με Έλληνες αξιωματούχους.
Η νέα προσπάθεια για λύση, όμως, κακοφόρμισε σαν παλιά πληγή. Έγινε περισσότερο από ποτέ κυρίαρχο ζήτημα εσωτερικής πολιτικής. Από τη μια οι «προδότες» και από την άλλη οι «πατριδοκάπηλοι».
Ο Αλέξης Τσίπρας μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τη βούληση της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Το 70% λέει όχι στην συνθέτη ονομασία . Αυτό δεν είναι διαχειρίσιμο από καμμιά κυβέρνηση .Ετσι όλα δείχνουν ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να φτάσουμε στη συμφωνία.
ΤΩΡΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΙΩΠΗ. Έτσι κι αλλιώς, μπήκαμε στον αστερισμό των σκανδάλων. Φεύγουν προσωρινά οι προβολείς από το Σκοπιανό και δίνεται η δυνατότητα για δεύτερες σκέψεις, σε όλους, πιο ώριμες. Μόλις παγώσει το συναίσθημα και εκτονωθεί ο θυμός, θα είναι η σωστή στιγμή να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Αν δεν καταφέρουν οι αρχηγοί να βρουν ένα κοινό αφήγημα εξωτερικής πολιτικής και να πείσουν τον λαό με τα ίδια επιχειρήματα ότι η λύση είναι προς το συμφέρον του, θα πέσουμε σε τοίχο ξανά με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ένας ακόμη κύκλος πολιτικής σύγκρουσης με αυτούς τους όρους θα οδηγήσει σε έναν νέο εθνικό διχασμό και σε πλήρη απορρύθμιση την ήδη κατακερματισμένη κοινωνία.
Το ζήτημα των Σκοπίων αποτελεί μια εκκρεμότητα που μπορεί και πρέπει να κλείσει. Η ηγεσία της χώρας, όμως, είναι παγιδευμένη επί χρόνια στη ρητορική της και στη φρενίτιδα που η ίδια καλλιέργησε. Χάθηκαν πολύτιμο στρατηγικό κεφάλαιο και σημαντικές ευκαιρίες για λύσεις που θα μας επέτρεπαν να έχουμε τον μικρό βόρειο γείτονα ως «δορυφόρο».