1) Η έκβαση δεν μπορεί παρά να είναι αίσια, έστω και αν προηγηθεί μία μακρόσυρτη διαδικασία.
2) Χρειάζεται υπομονή και ασφαλώς πρέπει να αποφύγουμε για την ώρα την επικοινωνία στα ανώτερα κλιμάκια (π.χ. μεταξύ πρωθυπουργών ή με τον Ερντογάν) γιατί έτσι θα πολιτικοποιήσουμε το ζήτημα. Σε αυτό το σημείο θέλει να μας σύρει η Άγκυρα ώστε να θέσει στο τραπέζι τα δικά της αιτήματα.
3) Η επικοινωνιακή εκμετάλλευση εκ μέρους της γείτονος είναι δεδομένη. Η προπαγάνδα -μέσω της δύναμης της εικόνας- προς το εσωτερικό και το εξωτερικό εξίσου. Το αφήγημα προβλέψιμο: η Τουρκία του Ερντογάν βρίσκεται σε επιφυλακή σε όλα τα (γεωγραφικά) μέτωπα και αντιμετωπίζει με αποφασιστικότητα κάθε ενέργεια (ηθελημένη και μη) που δήθεν φαλκιδεύει τα συμφέροντά της και κυρίως σε ότι αφορά την προάσπιση τους εδάφους της. Η αυστηρότητα της “ανεξάρτητης” δικαιοσύνης έναντι όσων προσδιορίζονται ως “εχθροί” ή “αντίπαλοι” του καθεστώτος αποτελεί προειδοποιητικό σήμα προς πάσα κατεύθυνση.
4) Η πολιτική των ομήρων που ακολουθεί η Άγκυρα (περιγράφεται αναλυτικά στο βιβλίο “Τουρκία, Ισλάμ, Ερντογάν”) δεν νομίζω ότι μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση των Ελλήνων στρατιωτικών. Αφενός διότι δεν χρεώνονται συνεργασία με το δίκτυο Γκιουλέν ή το PKK, αφετέρου διότι συνελήφθησαν με στρατιωτική περιβολή άρα σε κάποιο βαθμό θα ισχύσουν πρόνοιες που απορρέουν από τη συμμετοχή των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ. Αυτό απομακρύνει το σενάριο να κατηγορηθούν για κατασκοπία (έτσι και αλλιώς αστεία και αθεμελίωτη κατηγορία), κάτι που αν τελικά συμβεί θα εκθέσει ακόμη περισσότερο το τουρκικό δικαστικό σύστημα, προκαλώντας αντιδράσεις και από τους δυτικούς της εταίρους. αλλά θα υποχρεώσει και την Ελλάδα να προβεί σε αντίποινα.
5) Βέβαια, σήμερα, αντίθετα με το παρελθόν, η παρέμβαση ΕΕ-ΗΠΑ προς την Άγκυρα είναι μειωμένης αποτελεσματικότητας. Πως μπορεί, άλλωστε, να δεχθεί ο Ερντογάν τις παραινέσεις αυτών που κατηγορεί για ενορχήστρωση του αποτυχημένου πραξικοπήματος και στήριξη ή έστω ανοχή απέναντι στο δίκτυο Γκιουλέν και τους Κούρδους της Συρίας (βραχίονα του PKK κατά την Άγκυρα).
6) Οι ένοπλες δυνάμεις, η αστυνομία και η (στρατο)χωροφυλακή (που έχει περάσει στην αρμοδιότητα του ΥΠΕΣ) επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο και αυτό πέρα από τις επιπλοκές πολλαπλασιάζει τους κινδύνους για ατυχήματα. Εξού και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση αλλά και ιδιαίτερα προσέκτικοι.
7) Η Άγκυρα έχει επιδοθεί σε ένα “φθηνό” παιχνίδι εντυπώσεων και νεύρων. Επιμένω, ωστόσο, ότι οι δύο στρατιωτικοί μας δεν είναι το μεγάλο “ψάρι” όσο και να μας το ψήσουν στα χείλη. Άρα, υπάρχει ένα όριο (ακόμη και χρονικό) μέχρι το οποίο μπορεί να φτάσει η Τουρκία. Ασφαλώς, το τεταμένο κλίμα (οι συνεχείς απορρίψεις αιτημάτων έκδοσης, με τελευταία την απόφαση του Εφετείου για τον 2ο εκ των Κούρδων που είχε συλληφθεί λίγο πριν την επίσκεψη Ερντογάν) και κυρίως η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της Τουρκίας μεγεθύνουν αχρείαστα το ζήτημα.
Κωνσταντίνος Φίλης