ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καθόλου εύκολο να είσαι πολιτικός. Χρειάζεται πολλές δεξιότητες, συναισθηματική νοημοσύνη για να αντιλαμβάνεσαι την κοινωνία και -το σημαντικότερο- γερό στομάχι. Οι παλιοί πολιτικοί έλεγαν ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που εκτέθηκε στον δημόσιο βίο, με οποιονδήποτε ρόλο και αξίωμα για μεγάλο χρονικό διάστημα και κατάφερε να ολοκληρώσει την πορεία του χωρίς τραύματα. Εκτός και αν αυτά που λέει και κάνει δεν απασχολούν κανέναν. Με αλλά λόγια, είναι αδιάφορος. Τα τραύματα που υφίσταται ο καθένας είναι διαφορετικά και αυτό είναι θέμα συγκυρίας. Γιατί μαζί με όλα τ’ άλλα στην πολιτική πρέπει να έχεις και τύχη. Αλλος περνά με «γρατζουνιές» και άλλος μπορεί να υποστεί «κακώσεις» που θα τον ταλαιπωρούν χρόνια, με απρόβλεπτες συνέπειες.
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ Novartis μπήκαν στο στόχαστρο 10 πολιτικοί. Ο Γολγοθάς που θα ανέβουν τις επόμενες εβδομάδες, όποια και να είναι η εξέλιξη της υπόθεσης, είναι επώδυνος. Γιατί όταν απαγγέλλονται κατηγορίες είτε από τον εισαγγελέα είτε από την προανακριτική επιτροπή της Βουλής, το πρόσωπο που ελέγχεται, εφόσον είναι επώνυμο, εκτίθεται σε δύο μέτωπα: στη δικαιοσύνη και στην κοινωνία. Το πρώτο συνήθως είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμο. Ο,τι κι αν λέει το κατηγορητήριο, όταν φτάσει η μεγάλη ώρα της ακροαματικής διαδικασίας, οι δικαστές κατά κανόνα είναι μετρημένοι και σοβαροί. Ασε που απέναντί τους έχουν δικηγόρους με επάρκεια και συγκρότηση στις μεγάλες υποθέσεις. Ετσι, συνήθως, καταλήγουν σε μια δίκαιη ετυμηγορία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις υποθέσεις που προκαλούν πολύ θόρυβο είναι το λαϊκό δικαστήριο. Δηλαδή η κοινωνία,η οποία αναπαράγει τις κακές ειδήσεις με μεγάλη ευκολία, πιστεύει τα χειρότερα για τους πολιτικούς και τους επώνυμους και βγάζει την ετυμηγορία της στα καφενεία και στις ταβέρνες από τις πρώτες κιόλας ώρες.
ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, με τα όποια διαδικαστικά σφάλματα και αν συνέβησαν στην έρευνα αυτής της υπόθεσης μέχρι τώρα, κάποια στιγμή τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους. Μετά τις κραυγές στο Κοινοβούλιο, όταν η δικογραφία επιστρέψει στην τακτική Δικαιοσύνη για να ερευνήσει για κάθε έναν χωριστά το ξέπλυμα χρήματος, εφόσον τα άλλα αδικήματα έχουν παραγραφεί, η υπόθεση θα πάρει τον δρόμο της, θα μπει σε μία δικαστική ρουτίνα. Οι άνθρωποι που θα τη χειριστούν, θα είναι εξαιρετικά προσεκτικοί γιατί θα στραφούν πάνω τους οι προβολείς. Ίσως μετά από έξι μήνες, έναν χρόνο, να αποδειχθεί ότι όλοι είναι αθώοι και να επιστρέψουν με καθαρό το μέτωπο στις οικογένειές τους και στις δουλειές τους. Ίσως κάποιοι από αυτούς που βρίσκονται σήμερα στη δίνη του κυκλώνα, ή κάποιοι άλλοι, να βρεθούν μπλεγμένοι στα δίχτυα του σκανδάλου που έχει παγκόσμια χαρακτηριστικά. Γιατί η Novartis, όπως όλοι έχουμε καταλάβει, ξεπέρασε κάθε όριο σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιήθηκε. Χρησιμοποίησε όλους τους τρόπους για να εκμαυλίσει γιατρούς, φαρμακοποιούς και παράγοντες της υγείας διεθνώς. Η ανάμειξη πολιτικών σε αυτή τη βρόμικη υπόθεση εμφανίζεται μόνο στην Ελλάδα, γι’ αυτό και εδώ η σύγκρουση αποκτά άλλη μορφή και θα κρατήσει μέχρι την ώρα που θα ανοίξουν οι κάλπες.
ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ στα λαϊκά δικαστήρια, στην εύκολη ετυμηγορία της κοινωνίας, που αυτό είναι το μείζον θέμα. Έχοντας την πείρα της δημοσιογραφικής κάλυψης του σκανδάλου Κοσκωτά το 1989, αντιμετωπίζω με πολύ σκεπτικισμό όλα αυτά που ακούω. Ζυγίζω τις λέξεις μου. Γιατί πάντα έχω στον νου μου τον ιστορικό διευθυντή των «ΝΕΩΝ» Λέοντα Καραπαναγιώτη. Τον άνθρωπο που χειρίστηκε τον καταιγισμό πληροφοριών εκείνη την περίοδο με μαεστρία και αυτή τη στάση του κεφαλαιοποίησαν στο μέλλον και ο ίδιος και η εφημερίδα του. Στην καθημερινή σύσκεψη, λοιπόν, κάθε φορά που μεταφέραμε πληροφορίες και διαρροές, με τον ενθουσιασμό και τη «λαιμαργία» του δημοσιογράφου για αποκαλύψεις, εκείνος έλεγε: «Ψάξτε κι άλλο και γράψτε το κείμενό σας χωρίς βεβαιότητες. Αυτό που σήμερα εσείς θεωρείτε αποκάλυψη, αύριο μπορεί να αποδειχθεί μπαρούφα και εσείς να είστε θύματα της πλάνης στην οποία σας οδήγησαν ηθελημένα ή αθέλητα».
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ αδικημένοι αυτού που ζούμε σήμερα είναι εκείνοι που θα αποδειχθεί στο τέλος ότι δεν είχαν καμία σχέση με αυτή την υπόθεση. Και, όμως, επί μήνες λασπώθηκε και το όνομά τους και σπιλώθηκε η πορεία τους. Γιατί όταν η λάσπη έχει μπει στον ανεμιστήρα που γυρίζει με τόσο μεγάλη ορμή, αφήνει λεκέδες. Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών που πιστεύει αυτά που έχει ανάγκη να πιστέψει, αναπαράγει τη δική του βεβαιότητα που λέει πως «όλοι τα παίρνουν» και μετά κουκουλώνουν τα σκάνδαλα. Μην ξεχνάμε ότι για τον Ανδρέα Παπανδρέου, παρά την αθώωσή του από το Ειδικό Δικαστήριο και παρά τη συντριπτική νίκη του στις εκλογές που ακολούθησαν, ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι υπήρξαν στα αλήθεια τα «pampers» του Κοσκωτά.
Απαιτείται, λοιπόν, ψυχραιμία. Η εξόντωση του αντιπάλου μέσα από πολιτικές κορώνες για υποθέσεις που δεν έχουν τελεσιδικήσει είναι μια μεγάλη παγίδα, στην όποια κάποια μέρα, κάποια ώρα, μπορεί να βρεθεί εύκολα εκείνος που σήμερα καταγγέλλει και κατηγορεί. Η ζωή κάνει κύκλους και έχει μεγάλες ανατροπές . Και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι θα είναι ανέφελη η δική του δημόσια διαδρομή, όσο και αν προσέχει ή νομίζει ότι προσέχει.
<em>To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 18 Φεβρουαρίου 2018.</em>