ΤΟ ΚΟΜΜΑ του Ανδρέα είναι εφτάψυχο. Ποιoς το περίμενε, έπειτα από 8 συνεχή χρόνια απαξίωσης, αμφισβήτησης των επιλογών του, διασυρμού των κεντρικών στελεχών του και δραματικής μείωσης της εκλογικής του δύναμης, να βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο. Γιατί όταν λέμε Δημοκρατική Συμπαράταξη, Κεντροαριστερά, νέο Κέντρο, ή όπως αλλιώς βολεύει τον κάθε υποψήφιο για την αρχηγία του να αποκαλεί τον χώρο ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, στην ουσία εννοούμε τον κόσμο της παράταξης που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και την απογείωσε. Και τώρα μιλάμε για την επιστροφή, τον επαναπατρισμό στον νέο φορέα, του 1/4 εκείνων που ψήφισαν το 1981 το ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, αν φτάσει το 12% στις προσεχείς εκλογές η Κεντροαριστερά, θα κάνουν τριήμερο πάρτι τα στελέχη του στην πλατεία Συντάγματος. Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί πρωτοφανή επιτυχία αυτό που συμβαίνει, μετά από όλα τα στραβά και ανάποδα που έγιναν σε αυτόν τον χώρο. Αλλα δίκαια κι άλλα άδικα. Και το άδικα δεν είναι σχήμα λόγου, γιατί το ΠΑΣΟΚ φορτώθηκε όλες τις αμαρτίες της μεταπολίτευσης και το μεγαλύτερο βάρος της χρεοκοπίας. Και αυτό ξέρουμε ότι δεν είναι όλη η αλήθεια. Για την κατάντια της χώρας φταίνε το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., αλλά και η Αριστερά που συγκυβέρνησε μέσα από τα συνδικάτα, την τοπική αυτοδιοίκηση και τα πεζοδρόμια.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, το γεγονός και μόνο ότι εδώ και σχεδόν ενάμιση μήνα μονοπωλούν την πολιτική ειδησεογραφία οι εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς και ότι τουλάχιστον 7-8 υποψήφιοι διεκδικούν την ηγεσία είναι κορυφαίο πολιτικό θέμα. Η λεγόμενη δημοκρατική παράταξη ξαναζωντανεύει και θα είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων τις προσεχείς εκλογές, είτε συγκυβερνήσει με άλλο κόμμα, είτε βρεθεί στην αντιπολίτευση. Η απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανής, γι’ αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να καπελώσει τη διαδικασία και να εμφανιστεί ως ο νέος Ανδρέας. Απειλή υπάρχει και για τη Ν.Δ., γιατί η ενίσχυση αυτού του χώρου προϋποθέτει ότι ένα μέρος των κεντρώων ψηφοφόρων που ήταν έτοιμοι να ψηφίσουν Μητσοτάκη θα βρει πολιτική στέγη κάτω από την ομπρέλα του Σταύρου Θεοδωράκη και του Γιώργου Καμίνη. Με μία προϋπόθεση: να δεσμευτούν οι μνηστήρες της ηγεσίας ότι την επόμενη ημέρα οι ηττημένοι θα σταθούν στρατιώτες δίπλα στον νικητή και δεν θα ξεκινήσουν τις γνωστές φράξιες, που ευδοκιμούν σε αυτό τον χώρο. Στην Κεντροαριστερά οι ομαδοποιήσεις και η υπονόμευση της ηγεσίας είναι δεύτερη φύση των στελεχών της. Θα πείτε, μα είναι δυνατόν τόσοι πολλοί υποψήφιοι, διπλάσιοι από εκείνους που διεκδίκησαν την ηγεσία της Ν.Δ.; Δεν ακούν και δεν βλέπουν την πλάκα που γίνεται στο νέο καφενείο, το διαδίκτυο; Οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι θεμιτές. Και πληθαίνουν όταν δεν υπάρχει ο ένας, ο λαμπερός ηγέτης, που να μη διανοούνται οι άλλοι να αμφισβητήσουν το χάρισμα και τον ηγεμονικό του ρόλο. Αλλά ας μη μετατρέψουν οι φιλόδοξοι τη διεκδίκηση της αρχηγίας του νέου κόμματος σε πασαρέλα. Το ποιοι έχουν πραγματικές δυνατότητες να εκλεγούν είναι λίγο-πολύ γνωστό. Οι υπόλοιποι θέλουν απλώς να καταγραφούν ως υποψήφιοι αρχηγοί, ώστε να βρεθούν με πλεονέκτημα στην κατανομή των θώκων και των αξιωμάτων. Η σχολή Πολύδωρα στην εκλογή αρχηγού της Ν.Δ. είναι αξεπέραστη. Τότε που είπε στους συνέδρους «δεν θέλω την ψήφο σας, θέλω την ψυχή σας» και χειροκροτήθηκε πιο πολύ από τον μεγάλο νικητή Κώστα Καραμανλή. Και ο νέος αρχηγός τού φέρθηκε πάντα με το γάντι.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ και οι πολλές φιλοδοξίες ενισχύουν την άποψη ότι στον κεντρώο χώρο υπάρχει αληθινό διακύβευμα, καθώς μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος αναζητεί στέγη. Μεταξύ των ψηφοφόρων που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πικρία και κατήφεια. Οι περισσότεροι από αυτούς πολύ δύσκολα θα πάνε στη Ν.Δ. Αλλοι θα προτιμήσουν την αποχή και άλλοι θα αποφασίσουν στο παρά πέντε πώς θα διαμαρτυρηθούν στην κάλπη, ψηφίζοντας άλλα αντί άλλων. Αν δημιουργηθεί νέος αξιόπιστος φορέας στον χώρο από τον οποίο προέρχονται, θα αλλάξει το παιχνίδι . Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει απογοήτευση σε αυτόν τον κόσμο, ενώ η Ν.Δ. παραμένει σταθερά για αυτούς στην άλλη πλευρά του λόφου. Αυτό το πολιτικό κενό, σύντομα ή αργά, θα το καλύψει μια τρίτη δύναμη. Και αν δεν το καταφέρουν τώρα οι πολλοί σημερινοί υποψήφιοι αρχηγοί, θα εμφανιστεί κάποιος άλλος στο άμεσο μέλλον που θα κάνει τη δουλειά, χτίζοντας από την αρχή κάτι εντελώς καινούργιο.
ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ βέβαιο: Μετά τις εκλογές η χώρα χρειάζεται υπεύθυνες δυνάμεις, μετριοπαθείς ρεαλιστές και συγκροτημένους ανθρώπους από όλο το δημοκρατικό τόξο που θα μας οδηγήσουν στο ξέφωτο και όχι ξεκαθάρισμα λογαριασμών Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή,11 Σεπτεμβρίου 2017.