ΜΟΛΙΣ ΒΛΕΠΩ τα ταχύπλοα να πλησιάζουν στη μικρή παραλία κοντά στο σπίτι στο νησί μου, παίρνω μια μαύρη σακούλα και επιδεικτικά μαζεύω μπροστά στους επισκέπτες τα σκουπίδια. Κάνω την ίδια δουλειά χρόνια τώρα τα καλοκαίρια, κάθε Κυριακή πρωί γύρω στις 11. Ο στόχος είναι προφανής: να αποτρέψω τους σκαφάτους να αφήσουν εκεί ότι τους …περισσέψει . Η προσπάθεια είναι μάταια. Την ώρα που με βλέπουν να μαζεύω, δίπλα μου ακριβώς στήνουν φαγοπότι, με τη μουσική στη διαπασών, μετά αφήνουν μπουκάλια, ταπεράκια με κεφτέδες, τυριά, ψωμιά και ό,τι άλλο περισσέψει από την καλοπέραση τους. Οι «τουρίστες» είναι σχεδόν όλοι Έλληνες φασαριόζοι . Τα τελευταία χρόνια τους αντιγράφουν και κάποιοι Ιταλοί. Προσπάθησα πέρυσι να εξηγήσω σε έναν Ναπολιτάνο ότι εμείς όταν επισκεπτόμαστε την χώρα του, δεν πετάμε μπουκάλια στους δρόμους. Και μου απάντησε γελώντας : «Στη Νάπολη μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Αν το κάνεις αυτό στο Μιλάνο, θα σε συλλάβουν. Εδώ κάνετε όλοι το ίδιο. Άσε που δε βλέπω πουθενά στις μικρές παραλίες σε όλο το Ιόνιο κάδους απορριμμάτων. Και έρχομαι κάθε χρόνο στα νησιά σας. Να μην σας πω για το βυθό που είναι σκουπιδότοπος. Ψαρεύω στα βαθιά και ξέρω».
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ που έκαναν το γύρο του κόσμου με την οικογένεια του σταρ του Χόλιγουντ, Γουίλ Σμίθ να μαζεύει 22 σάκους σκουπιδιών από μία πανέμορφη παραλία στους Αντίπαξους, ήταν γροθιά στο στομάχι μας. Και ας κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε κι ας λέει ο δήμαρχος της περιοχής ότι δεν μπορεί να ήταν 22 σακούλες τα σκουπίδια, ήταν λιγότερες! Θα πείτε, για όλα φταίνε οι δήμαρχοι σ’ αυτή τη χώρα; Φταίνε σε πολλά, αλλά όχι σε όλα . Και δεκαπλάσιοι να είναι οδοκαθαριστές στα νησιά το Καλοκαίρι, δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε καθαρές παραλίες και οικισμούς αν εμείς ως κοινωνία δεν εκπολιτιστούμε. Δυστυχώς, μετά από εννέα χρόνια βαθιάς κρίσης λέμε πως μαθαίνουμε από τα λάθη μας, αλλά στην πραγματικότητα δε μάθαμε τίποτα. Ισχυριζόμαστε ότι η βαριά μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός και ότι από αυτόν παλεύουμε να ζήσει η χώρα τις επόμενες δεκαετίες. Και ο θεός της Ελλάδας κάνει ό,τι μπορεί για αυτό. Φέτος θα έχουμε τρία εκατομμύρια περισσότερους τουρίστες. Τον Αύγουστο δεν θα μείνει ούτε καλύβα άδεια σε νησί.
ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ υπονομεύουμε τη μοναδικότητα της χώρας, μόνοι μας πριονίζουμε το τελευταίο κλαδί πάνω στο οποίο μπορούμε να καθίσουμε για να σωθούμε από τη θεομηνία της φτώχειας, που θα μαστίζει τη χώρα μας για αρκετές δεκαετίες. Λέμε ότι θέλουμε να αναδείξουμε την Αθήνα σε παγκόσμιο προορισμό. Και πράγματι είναι εύκολο να γίνει. Διαθέτει το πιο σπουδαίο μνημείο της αρχαιότητας, την Ακρόπολη, και ένα από τα ωραιότερα μουσεία του κόσμου. Και μόλις ξεκίνησε η σεζόν, κρατάς τη μύτη σου για να περπατήσεις στους δρόμους. Μικρή αξία έχει αν φταίνε κυβέρνηση, οι δήμαρχοι, ή οι συμβασιούχοι. Σημασία έχει ότι ανακυκλώνουμε το ίδιο πρόβλημα σχεδόν 30 χρόνια. Και προφανώς φταίνε περισσότερο οι πολιτικοί, που εμπορεύονται με κατεργαριές και κλείσιμο του ματιού τους εργαζόμενους στην καθαριότητα με την υποσχόμενη μονιμότητα για να τους κρατούν ομήρους και για να έχουν τα ψηφουλάκια τους. Μπορεί προσωρινά να τέλειωσε ο εφιάλτης των σκουπιδιών, αλλά όλοι ξέρουμε ότι θα επανέλθει σε λίγους μήνες. Έτσι γίνεται πάντα όταν βάζεις μπαλώματα και δεν δίνεις οριστικές λύσεις.
ΚΑΙ ΝΑ’ΤΑΝ τα σκουπίδια το μόνο πρόβλημα στη χώρα που ονειρεύεται να γίνει Φλόριντα της Ευρώπης και να έχει τουρισμό 12 μήνες το χρόνο. Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα ξημερώματα στο αεροδρόμιο ενός μικρού νησιού. Ένας ένστολος που ήταν μέσα στα νεύρα πρωί πρωί, ούρλιαξε σε δύο ηλικιωμένους Δανούς, που άργησαν, δήθεν, να περάσουν τον έλεγχο αποσκευών. Και λέω «δήθεν» γιατί υπήρχε χρόνος. Τον πλησίασα: «Γιατί το κάνεις αυτό; Τρομάζουν οι άνθρωποι. Θυμήσου ότι τα επόμενα χρόνια θα ζούμε από τον κόσμο που έρχεται εδώ». Η απάντηση του ήταν αποστομωτική: «Δεν ξέρω εσένα ποιος σε ζει, εγώ πληρώνομαι από το Δημόσιο».
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ εβδομάδα, ένα φιλικό πρόσωπο ήρθε από το Λονδίνο για δουλειά. Πήρε ταξί από το αεροδρόμιο για να πάει στην Αγία Παρασκευή. Φτάνοντας παρακάλεσε τον οδηγό να της δώσει απόδειξη, για να ακούσει: «Άσε μας, μωρή, περίμενα 5 ώρες στο αεροδρόμιο να πάρω μία κούρσα της προκοπής. Εσύ με έφερες στην Αγία Παρασκευή για 30 ευρώ και θέλεις από πάνω απόδειξη;» Σίγουρα δεν λέω καινούργια πράγματα. Όλοι όσοι διαβάζετε αυτές τις αράδες ίσως σκέφτεστε -και έχετε δίκιο- ότι αυτά είναι γνωστά. Όλοι, άλλωστε, ξέρετε άπειρες παρόμοιες ιστορίες. Είναι ανάγκη, όμως, τώρα να φωνάξουμε όλοι μαζί ότι, εάν δεν αλλάξουμε αύριο το πρωί, θα βουλιάξουμε στ’ αλήθεια και θα πάμε στον πάτο.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 02 Ιουλίου 2017.