Πώς μπορεί να γίνει ο Κώστας Σημίτης Μπιλ Κλίντον και ο Κώστας Καραμανλής Ανδρέας Παπανδρέου, ειλικρινά δυσκολευόμαστε να το καταλάβουμε, αλλά οι « επικοινωνιακοί» σύμβουλοι των δύο ηγετών υποστηρίζουν ότι ξέρουν τον τρόπο: Ο Πρωθυπουργός λοιπόν στο εξής θα κάνει αιφνιδιαστικές επισκέψεις σε όλη τη χώρα, θα αποφεύγει τα στημένα ακροατήρια και θα συνομιλεί «αυθόρμητα» με όποιους βρίσκει μπροστά του Έτσι, λέει, θα πιάσει τον σφυγμό της κοινωνίας και παράλληλα θα αναδείξει επιτέλους και το ανθρώπινο προφίλ του. Όσο για τον Καραμανλή, θα συνεχίσει τις αιφνιδιαστικές επισκέψεις του σε «τρώγλες» που ακόμη στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες. Από εκεί θα καταγγέλλει τους πάντες και τα πάντα…» όπως ο Ανδρέας το ’80, αλλά θα μιλάει και σε ανοιχτά ακροατήρια εξαπολύοντας πύρινους λόγους εναντίον του… καθεστώτος, δηλαδή «όπως ο Ανδρέας το ’80», με στόχο να δημιουργήσει το ρεύμα του ΠΑΣΟΚ του ’81. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι τα σκέφτονται αυτά οι σύμβουλοι στο Μαξίμου και στη Ρηγίλλης, το πρόβλημα είναι ότι – ορισμένοι – τα λένε κιόλας επειδή τα θεωρούν… ευρηματικά.
Είναι προφανές ότι έχει χαθεί το μέτρο σε πολλούς συμβούλους και «μαθητευόμενους μάγους» και των δύο πλευρών. Έχει χαθεί όμως και η ουσία της πολιτικής. Είπαμε, καλή είναι η επικοινωνία, αλλά πλέον έχει θεοποιηθεί η αξία και η χρησιμότητά της. Τα επιτελεία και των δύο κομμάτων, στις δέκα εκφράσεις που χρησιμοποιούν, οι οχτώ είναι «επικοινωνιακός σχεδιασμός, επικοινωνιακή αντεπίθεση, επικοινωνιακός ελιγμός και επικοινωνιακή πρωτοβουλία». Λες και με τα επικοινωνιακά τερτίπια, η κυβέρνηση θα καλύψει το έλλειμμα στην παραγωγή κυβερνητικού έργου και η Ν.Δ. την έλλειψη στελεχών και την ανεπάρκεια θέσεων.
Ίσως από την πολλή επικοινωνία, τα επιτελεία να ξεχνούν το αυτονόητο που λέει ότι, αν το προϊον δεν είναι καλό, δεν το σώζει το περιτύλιγμα όσο δελεαστικό και αν είναι.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “