«Οι αταίριαστοι» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ενός μυθιστορήματος που θα περιέγραφε την παράλληλη διαδρομή των κυρίων Κ. Καραμανλή και Δ. Αβραμόπουλου. Δύο ανθρώπων της ίδιας γενιάς, με τις ίδιες φιλοδοξίες και τις ίδιες πολιτικές αναφορές, που όμως οι δρόμοι τους δεν συναντήθηκαν ποτέ.
Ο ένας κουβαλούσε το βαρύ όνομα και τη μεγάλη κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεγάλωσε σε ένα αστικό περιβάλλον, φοίτησε σε καλά σχολεία και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική. Ο άλλος είχε… ταπεινή καταγωγή. Γιος χαμηλόβαθμου αξιωματικού της Χωροφυλακής, ο οποίος μεγάλωσε μεταξύ της ορεινής Αρκαδίας και λαϊκών συνοικιών της Αθήνας. Από άλλες διαδρομές, λοιπόν, μπήκαν στην πολιτική. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά ως νέοι βουλευτές το 1993 και, όπως έλεγαν τότε όσοι τους ήξεραν καλά, «Αυτοί οι δυο δεν θα μπορέσουν ποτέ να κάνουν παρέα. Εκπέμπουν σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος». Πράγματι, δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν φίλοι ούτε να κάνουν παρέα, ούτε καν να επικοινωνήσουν. Ο Κώστας Καραμανλής είναι ο εσωστρεφής. Δύσκολα ανοίγεται στους ανθρώπους, ενώ η κοινωνικότητα δεν είναι στις προτεραιότητές του. Ακούει λαϊκή μουσική, δεν προσέχει καθόλου το ντύσιμό του και δεν επιθυμεί την έκθεση στα φώτα της δημοσιότητας. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος προτιμά το έντεχνο τραγούδι, είναι κοινωνικός, διαχυτικός και άκρως επικοινωνιακός. Προσεγγίζει με μεγάλη ευκολία τους ανθρώπους, τραβά πάνω του τους προβολείς και αποφεύγει – μέχρι σήμερα τουλάχιστον – τις μετωπικές συγκρούσεις.
Είναι ενδεικτικό ότι οι κύριοι Καραμανλής και Αβραμόπουλος μία και μοναδική φορά συνέφαγαν μετά των συζύγων τους. Ήταν πριν από 4 χρόνια, παραμονές δημοτικών εκλογών και όλα έδειχναν να είναι μέλι-γάλα στις σχέσεις τους. Τότε ο δήμαρχος Αθηναίων και η σύζυγός του Βίβιαν κάλεσαν για δείπνο στο σπίτι τους στην Κηφισιά τον πρόεδρο της Ν.Δ. και τη σύζυγό του Νατάσα. Οι τέσσερίς τους πέρασαν μια ανέμελη βραδιά. Πέρασε ο καιρός και σχεδόν έξι μήνες αργότερα τα δύο ζεύγη αντάμωσαν στο σπίτι του Γιάννη Βαρβιτσιώτη και συμφώνησαν να ξαναβρεθούν σύντομα με πρωτοβουλία του προέδρου της Ν.Δ. Αυτό το δείπνο δεν έγινε ποτέ. Σύντομα ξέσπασε η θύελλα, με την αποκάλυψη της πρόθεσης του δημάρχου να ιδρύσει δικό του κόμμα. Μια θύελλα που πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας, παγώνοντας όλο και περισσότερο τις σχέσεις Καραμανλή – Αβραμόπουλου.
To 1994. Η πρώτη πολιτική επαφή των δύο ανδρών έγινε πέντε μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές του 1994. Μόλις είχε χάσει την έδρα του βουλευτή Αθηνών τότε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, βουλευτής Θεσσαλονίκης και γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού ο Κώστας Καραμανλής. Ο Μιλτιάδης Έβερτ, αναζητώντας υποψήφιο για τον Δήμο της Αθήνας, παρήγγειλε δημοσκόπηση. Οι συνεργάτες του κ. Κ. Καραμανλή θυμούνται ότι πρώτος σ’ αυτήν τη δημοσκόπηση ήταν ο Καραμανλής και δεύτερος ο Αβραμόπουλος, αφού ως καινούργιος βουλευτής δεν είχε πολύ μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Ο κ. Κ. Καραμανλής εισηγήθηκε γραπτώς στον κ. Μ. Έβερτ υποψήφιος για την Αθήνα να είναι ο κ. Δ. Αβραμόπουλος, διότι ο σημερινός πρόεδρος της Ν.Δ. από τότε προετοίμαζε τον εαυτό του του για το ύπατο κομματικό αξίωμα.
Την πρώτη περίοδο της δημαρχίας Αβραμόπουλου οι σχέσεις των δύο ανδρών παρέμειναν το ίδιο τυπικές όπως και πριν. Δεν είχαν καν κοινούς φίλους. Να φανταστεί κανείς ότι μόνο τρεις φορές όλα αυτά τα χρόνια έτυχε να είναι καλεσμένοι μαζί στα ίδια σπίτια. Όταν βρίσκονταν όμως τυχαία αντήλλασσαν απόψεις. Για παράδειγμα – όπως θυμούνται φίλοι του δημάρχου – δύο μήνες πριν από το συνέδριο της Ν.Δ. του 1997 και ενώ δεν είχαν διαφανεί οι προθέσεις του κ. Κ. Καραμανλή να διεκδικήσει την ηγεσία, στελέχη της Ν.Δ. ζητούσαν από τον δήμαρχο Αθηναίων να αποτελέσει τον νέο πόλο. Εκείνος αρνήθηκε και μάλιστα διαβεβαίωσε τον κ. Κ. Καραμανλή, τον οποίο συνάντησε στη Μητρόπολη σε μια επέτειο, ότι «εγώ, Κώστα, δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ». Η αλήθεια είναι ότι οι δύο άνδρες μπορεί να μην υπήρξαν φίλοι, αλλά – δημοσίως τουλάχιστον – δεν μιλούσε κανείς τους εναντίον του άλλου. Ακόμη και όταν άναψε ο πόλεμος στις αρχές του 2000, οι μάχες δίνονταν με διαρροές και εκτιμήσεις φίλων και συνεργατών και των δύο ανδρών.
Παλιοί βουλευτές εκτιμούσαν εκείνη την περίοδο ότι « η μετωπική σύγκρουση των δύο ανδρών, όποτε αυτή γίνει, θα είναι σφοδρή. Και νικητής θα είναι ίσως εκείνος που θα κάνει τα λιγότερα λάθη».
Η πραγματικότητα διέψευσε τις προβλέψεις τους. Διότι ουδέποτε υπήρξε σκληρή μετωπική σύγκρουση των κυρίων Κ. Καραμανλή και Δ. Αβραμόπουλου. Και στις χειρότερες στιγμές τους, ιδιαίτερα μετά το φιάσκο του γεύματος στον Διόνυσο, όπως μετά την ίδρυση του ΚΕΠ, απέφυγαν να επιτεθούν προσωπικά ο ένας εναντίον του άλλου. Έτσι, πράγματι υπάρχει δυνατότητα σήμερα να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι και να πορευθούν μαζί στις εκλογές. Ένα είναι βέβαιον, όμως: δεν θα γίνουν ποτέ φίλοι.
Ο «Διόνυσος» άφησε τη σκιά του…
Πολιτικά οι σχέσεις του κ. Αβραμόπουλου με τον κ. Καραμανλή επιβαρύνονται από το φιάσκο της συνάντησης του «Διονύσου». Στη Ρηγίλλης εξακολουθούν να πιστεύουν ότι εκεί χάθηκαν οι εκλογές του 2000 επειδή, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις της εποχής, με τον δήμαρχο Αθηναίων στις τάξεις της η Ν.Δ. θα έπαιρνε κεφάλι.
Η συνάντηση, απ’ όπου και η φωτογραφία, έγινε στις 17 Ιανουαρίου. Όλη η Ελλάδα θυμάται ότι ο κ. Καραμανλής και ο κ. Αβραμόπουλος έφαγαν ψάρι και φιλέτο και συζήτησαν επί δύο ώρες, χωρίς όμως να ανακοινώσουν κάποια συμφωνία. Ο κ. Αβραμόπουλος αποκάλυψε ότι παραμένει στον δήμο τέσσερις εβδομάδες αργότερα, στις 10 Φεβρουαρίου. Συνεργάτες του λένε ότι πήγε στον «Διόνυσο» για να ανακόψει «το όργιο φημολογίας» των δεξιών εφημερίδων, που «κάθε μέρα επί μήνα έγραφαν ότι θα είναι υποψήφιος με τη Ν.Δ.».
Στελέχη της Ν.Δ. πάντως υποστηρίζουν ότι ο κ. Καραμανλής πήγε στον «Διόνυσο» σίγουρος πως θα ανακοινώσει ότι ο δήμαρχος κατεβαίνει με τη Ν.Δ. στις εκλογές. Προσθέτουν μάλιστα ότι προηγήθηκε κατ’ ιδίαν συνάντηση των δύο ανδρών στη Ραφήνα, όπου έκλεισε η συμφωνία.
Η προϊστορία του «Διονύσου» ξεκινάει στις Βρυξέλλες, το φθινόπωρο του 1999. Εκεί έγινε η πρώτη επαφή Καραμανλή – Αβραμόπουλου που είχε ως αντικείμενο συνεργασία στις εκλογές: ο αρχηγός της Ν.Δ. και ο δήμαρχος βρέθηκαν στο ίδιο ξενοδοχείο και, όπως υποστηρίζει στέλεχος των διεθνών σχέσεων της Ν.Δ., ο κ. Αβραμόπουλος είχε εκφραστεί με κολακευτικά λόγια για τη συμπαράταξη των νέων πολιτικών. Από την πλευρά του κ. Καραμανλή δεν υπήρξε άμεση συνέχεια.
Λίγο αργότερα όμως προέκυψαν οι ανάγκες της πανστρατιάς. Η Ρηγίλλης απευθύνθηκε πρώτα στον κ. Σουφλιά, που όμως αρνήθηκε την πρόσκληση. Δύο άτομα του στενού περιβάλλοντος του κ. Καραμανλή – οι κ.κ. Σπηλιωτόπουλος και Λούλης – ανέλαβαν τις διαπραγματεύσεις με τον δήμαρχο. Πρέπει να είχαν πεισθεί ότι στο τέλος θα πλαισίωνε τις τάξεις της Ν.Δ. και, όπως λένε στη Ρηγίλλης, έκλεισαν τη συνάντηση στη Ραφήνα, όπου επισφραγίστηκε η συμφωνία. Μάλιστα για να παραπλανήσουν τα κανάλια που είχαν πληροφορίες ότι κάτι γίνεται, έστειλαν την ημέρα της συνάντησης το αυτοκίνητο του προέδρου της Ν.Δ. για μιάμιση ώρα σε μια ταβέρνα στο Πικέρμι.
Η υπόθεση του «Διονύσου» προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στον κ. Καραμανλή, ενώ έδωσε λαβές για επικρίσεις τόσο στην κυβέρνηση όσο και στους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Μόνος ωφελημένος ήταν ο κ. Στέφανος Μάνος, ο οποίος πέρασε στις διαπραγματεύσεις με τη Νέα Δημοκρατία σχεδόν το σύνολο των αιτημάτων του. Η Ρηγίλλης δεν ήταν σε θέση να αντέξει ένα τρίτο φιάσκο.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “