ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ σχεδόν πριν από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και πριν ακόμη εκλεγεί ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός, συναντήθηκα σε τηλεοπτικό πλατό, με ένα ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Του έχω εμπιστοσύνη, μιλάμε για το ρεπορτάζ πολλά χρόνια τώρα. «Τελικά πάτε για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Αβραμόπουλο, το έχετε αποφασίσει;» Τον ρώτησα.
-Αυτό ξέχασέ το. Δεν θα είναι Αβραμόπουλος. Στο τέλος αυτός θα καεί.
-Και ποιος θα είναι;
– Σίγουρα θα είναι από την Κεντροδεξιά. Σου λέω ότι θα προτείνουμε τον Προκόπη Παυλόπουλο, κράτησε το και θα με θυμηθείς. Θα σου εξηγήσω εν καιρώ πως καταλήγουμε εκεί.
ΔΕΝ ΕΙΧΑ κανέναν λόγο να αμφιβάλλω, γιατί ποτέ μέχρι τότε δεν μου είχε πει κάτι στη δουλειά που να μην ισχύει. Ωστόσο, θεωρούσα ότι ο σημερινός Πρόεδρος είναι ένα από τα πρόσωπα που ακούγονται στην Κουμουνδούρου, αλλά δεν έχει ληφθεί τελική απόφαση. Σε κάθε περίπτωση, από τότε δεν είχα βεβαιότητες όταν μιλούσα για τον επόμενο Πρόεδρο. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο άνθρωπός μου μου επεσήμανε με έμφαση: «Για μία ακόμη φορά, σου έδωσα το σωστή είδηση». Για εκείνους που δεν γνωρίζουν πώς λειτουργούν τα υπόγεια ρεύματα στα κόμματα της Αριστεράς -και στον ΣΥΡΙΖΑ-, υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας στελεχών, που είναι η καρδιά του συστήματος. Ο επικεφαλής αυτά τα πρόσωπα τα έχει πάντα στο ιερό και παίρνει την άποψή τους πολύ στα σοβαρά, γιατί κρατούν τη συνοχή της κομματικής βάσης, αλλά καθορίζουν και τους συσχετισμούς στην Κεντρική Επιτροπή. Οι περισσότεροι δεν είναι γνωστοί. Δεν το επιδιώκουν. Ξέρουμε μόνο τον Νίκο Βούτση, τον Νίκο Φίλη και τον Πάνο Σκουρλέτη, αλλά υπάρχουν κι άλλοι. Έχω μάθει να μην υποτιμώ ποτέ τις δημόσιες παρεμβάσεις τους, γιατί ξέρω ότι όσα λένε, είναι σε συμφωνία με τον πρωθυπουργό. Άλλοτε λειτουργούν ως λαγοί των προθέσεων του Μαξίμου, για να διαμορφώσουν κλίμα στην κοινωνία και στο κόμμα, και άλλοτε κάνουν κλασικό αριστερό αντιπερισπασμό, για να στρέψουν αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης, όταν η κυβέρνηση πρόκειται να περάσει δύσκολα και επώδυνα μέτρα. Με αυτά τα δεδομένα ως πυξίδα,μπορούμε να καταλάβουμε ξεκάθαρα τι κάνει ο Νίκος Φίλης αυτό τον καιρό. Όσοι θεωρούν ότι βρίσκεται σε δυσμένεια μετά την αποκαθήλωση του από το υπουργείο Παιδείας, δεν ξέρουν καθόλου τι συμβαίνει στην Αριστερά. Είναι και θα είναι συνομιλητής του πρωθυπουργού, σαρξ εκ της σαρκός του ιδρυτικού πυρήνα του κόμματος. Ο Αρχιεπίσκοπος τον καθαίρεσε από υπουργό Παιδείας, αλλά όχι από υψηλόβαθμο κομματικό αξιωματούχο.
Ο ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ, που συνεχίζει την σύγκρουση με την Εκκλησία, προς ικανοποίηση της αριστερής βάσης, ξεκίνησε αιφνιδίως και πόλεμο με τους ΑΝΕΛ. Θέλει να ρίξει την κυβέρνηση; Ούτε κατά διάνοια. Θέλει να σπάσει το δίπολο Τσίπρα- Καμμένου, που κρατάει στην εξουσία το κόμμα του τόσο καιρό; Κάθε άλλο. Μα γιατί -αναρωτιούνται πολλοί- ξαφνικά ανακάλυψε, την αριστερή συγγένεια της λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ και ρίχνει γέφυρα με τρόπο απροκάλυπτο στην Φώφη Γεννηματά; Θέλει να συγκυβερνήσουν τώρα; Όχι βέβαια, μια χαρά φέρνει βόλτα ο ΣΥΡΙΖΑ τους ΑΝΕΛ και κάνει τη δουλειά του. Άλλωστε η σχέση την δυο προέδρων της συγκυβέρνησης είναι αρραγής, η κοινή πορεία τους ανέφελη και αδιατάρακτη. Η απάντηση έρχεται από το μέλλον. Η ομάδα των σκληρών κομματικών, δουλεύει για την επόμενη ημέρα των εκλογών, όποτε και αν αυτές γίνουν. Χτίζει τη θέση του κόμματος στην αξιωματική αντιπολίτευση. Όταν κλείσουν οι κάλπες, δεν θα χρειάζονται πλέον τον σημερινό καλό τους φίλο Πάνο Καμμένο. Οι όροι θα γίνουν και πάλι ιδεολογικοί και ο τότε ηττημένος αλλά ακόμη δυνατός ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει κοινό αντιπολιτευτικό μέτωπο με το επίσης ενισχυμένο ΠΑΣΟΚ. Με στόχο βήμα -βήμα να το αφομοιώσει και να γίνουν ένας ενιαίος πολιτικός χώρος της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ πόσοι έχουν αντιληφθεί στην Χαριλάου Τρικούπη τη μεγάλη μπανανόφλουδα που τους έχει ρίξει το κυβερνών κόμμα. Εάν μέχρι τις εκλογές αυτή η επιχείρηση φλερτ ενταθεί και δεν αποκρουσθεί αποτελεσματικά, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να απολέσει τα οφέλη του τελευταίου διμήνου. Να χάσει τη λεγόμενη δημοσκοπική ανάσα που έχει αποκτήσει. Αν οι ψηφοφόροι του –ισχύει, δεν ισχύει -πιστέψουν ότι υπάρχει συνοικέσιο στα σκαριά, τότε θα λειτουργήσει για όσους έχουν αντιδεξιά σύνδρομα, το «μια παρέα είμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ, άρα πάμε χαλαρά». Ενώ όσοι είναι αντι-ΣΥΡΙΖΑ, θα ρίξουν «δαγκωτό» στον Μητσοτάκη. Εδώ είμαστε και να μου το θυμηθείτε, όπως θα έλεγε και ο κομματικός, που εγκαίρως γνώριζε ποιος θα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 12 Μαρτίου 2017.