Λέγεται ότι οι ηγέτες εκφράζουν την εποχή τους γιατί αναδεικνύονται μέσα από αυτήν. Κατά μια άλλη άποψη, ο πραγματικός ηγέτης είναι αυτός που βλέπει μπροστά, τη νέα εποχή που ανατέλλει και που οδηγεί το λαό ή τη χώρα του προς αυτήν, σαν επιταχυντής των εξελίξεων.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο ηγέτης της ισχυρότερης χώρας του κόσμου και αναδείχθηκε μέσα από μια εποχή παγκόσμιου κυνισμού και ατομισμού. Μια εποχή οπισθοδρομική ως προς τις ανθρώπινες αξίες, μια εποχή ταραχώδη και αβέβαιη, όπου τίποτα δεν είναι έτσι όπως φαίνεται. Μια εποχή όπου όλα χειραγωγούνται: η οικονομία, η κοινή γνώμη, οι λαοί. Μια εποχή όπου η λέξη ελευθερία καταντά ευφημισμός.
Μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της χώρας που αυτοπροσδιορίστηκε για αιώνες ως η γη της ελευθερίας, των ατομικών ελευθεριών, της ελεύθερης αγοράς, της ελεύθερης γνώμης, εκδίδει τα πρώτα του διατάγματα με πρωτοφανή υπέρβαση της «πολιτικής ορθότητας» των προκατόχων του, αλλά και με απόλυτη συνέπεια ως προς τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Το αν είναι ο Τραμπ κατώτερος των περιστάσεων, μένει να φανεί. Μήπως, ωστόσο, είναι οι περιστάσεις που βρίσκονται στο κατώτατο ιστορικό τους σημείο; Σε μια εποχή που δεν υπάρχει όραμα ή «αφήγημα», αυτό που χρειάζεται ο πλανήτης είναι μια στιβαρή διαχείριση. Κάτι που φαίνεται ότι ασπάζονται και οι ηγέτες των μεγάλων χωρών, Ρωσία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία. Κάποιος να οδηγήσει το καράβι μακριά από τα βράχια… Ή μήπως να το βουλιάξει με επιτυχία για να εισπράξει τα ασφάλιστρα;