Όσοι τον συνάντησαν, με την ευκαιρία της επίσκεψής του στην Ελλάδα, συμφωνούν ότι δεν πρόκειται για μια τυχαία προσωπικότητα. Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν αντλεί απλώς αίγλη από την ιδιότητά του, όντας ο ισχυρότερος ηγέτης του κόσμου άλλωστε, αλλά προσδίδει αδιαμφισβήτητα πρόσθετη λάμψη στο ρόλο του.
Η καριέρα αυτή σίγουρα δεν τελειώνει στην δεύτερη προεδρική θητεία. Ο Ομπάμα είναι πολύ νέος και έχει ακόμα πολύ διαθέσιμο δυναμικό. Ο σπάνιος συνδυασμός “clean cut” εμφάνισης, κοινωνικής άνεσης, μορφωτικού υπόβαθρου, χιούμορ και ρητορικής ευφράδειας, αλλά και το προφίλ του ευγενούς, οικογενειάρχη, αποτελεσματικού πολιτικού και παράλληλα «καλού παιδιού της διπλανής πόρτας» που έχτισε – και κατάφερε να μην αμαυρώσει επί δύο θητείες – καθιστούν τον Ομπάμα έναν πολίτη του κόσμου, μια ηγετική προσωπικότητα διεθνούς και υπερεθνικού βεληνεκούς. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι από πολιτική άποψη δεν έγινε τίποτα ουσιαστικά σημαντικό στις ΗΠΑ στα χρόνια της Προεδρίας του, σίγουρα όμως δεν έγινε κάτι σημαντικά επιζήμιο που να τον βαρύνει.
Αν ο Ομπάμα ήταν στην Ευρώπη, σε μια εποχή που η γηραιά ήπειρος και ιδίως η Ευρωπαϊκή Ένωση πάσχει από «λειψανδρία» σε ηγετικές μορφές, μια τέτοια παρουσία θα αναπλήρωνε το σημαντικό ηγετικό μας έλλειμμα. Η Ευρώπη εδώ και χρόνια δεν έχει υπερεθνικούς ηγέτες όπως ήταν ο Ρομπέρ Σουμάν, ο Ζαν Μονέ, ο Πωλ-Ανρί Σπαακ, ο Αλτιέρο Σπινέλλι ή ο Ζακ Ντελόρ. Δεν έχει καν εθνικούς ηγέτες αξιώσεων, θα έλεγε κανείς, με ουμανιστικό όραμα και αγνή φιλοδοξία που να ξεπερνά τα σύνορα της χώρας τους.
Επειδή όμως είναι δύσκολο να κάνουμε τον Μπαράκ Ομπάμα Ευρωπαίο, ποια θα ήταν πιθανά η επόμενη αποστολή του; Η θέση του ΓΓ του ΟΗΕ ή του ΝΑΤΟ ή μήπως ενός νέου παγκόσμιου αναπτυξιακού και ειρηνευτικού οργανισμού με πραγματική ισχύ;
Της Μαρίας Καψή