«ΠΕΝΤΕ κόμματα δύο πολιτικές», έλεγε ένα παλιό σύνθημα του ΚΚΕ, για να υπενθυμίσει στους ψηφοφόρους ότι όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία, ο Συνασπισμός και η Πολιτική Άνοιξη συμφωνούν, πάνω κάτω, με τις επιταγές του Μάαστριχτ για την οικονομική πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί. Τώρα, στην νέα εποχή για τα εθνικά θέματα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το σύνθημα θα μπορούσε να είναι: Πέντε κόμματα, 15 τουλάχιστον πολιτικές.
Μόνο στην Ν.Δ. μέσα σε ένα 24ωρο εκφράστηκαν πέντε διαφορετικές θέσεις για την Συμφωνία της Μαδρίτης. Μία από τον Κ. Καραμανλή, μία από τον Κ. Μητσοτάκη, μία από τον Μ. Έβερτ, μία από τον Γ. Σουφλιά και μία από τους «σκληρούς» της ακροδεξιάς πτέρυγας. Στο ΠΑΣΟΚ, κάθε κορυφαίο στέλεχος έχει και την άποψή του, ενώ με δύο θέσεις εμφανίζεται και ο Συνασπισμός. Για να βρει κανείς ποιος συμφωνεί με ποιον στο πρόβλημα με την Τουρκία, πρέπει να ξεχάσει την κάθετη διάταξη των κομμάτων στο Κοινοβούλιο και να τραβήξει πολλές οριζόντιες γραμμές. Τότε, θα διαπιστώσει ότι ο Στ. Παπαθεμελής βρίσκεται πολύ κοντά με τον Μ. Έβερτ, οι μητσοτακικοί βουλευτές βαδίζουν πλάι-πλάι με τον Κ. Σημίτη, οι σκληροί της Ν.Δ. ταυτίζονται με τον Ν. Κακλαμάνη της «Άνοιξης» και ο Κ. Καραμανλής προσπαθεί να ισορροπήσει πατώντας πάνω στις οριζόντιες γραμμές.
Οι νέες υποδιαιρέσεις των πολιτικών κομμάτων για τα εθνικά θέματα δίνουν την ευκαιρία σ’ εκείνους που μήνες τώρα ονειρεύονται την δημιουργία ενός ακροδεξιού κόμματος, να πιστεύουν ότι η Συμφωνία της Μαδρίτης διευκολύνει τους σχεδιασμούς τους. Επιχειρούν να ταυτίσουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν με την ελληνοτουρκική προσέγγιση με τους γνωστούς «υπερπατριώτες» του συντηρητικού χώρου και οδηγούνται στο λαθεμένο συμπέρασμα ότι υπάρχει περιθώριο δημιουργίας ενιαίου «εθνικού λαϊκού μετώπου». Μέχρι τώρα ο ιδεολογικός καμβάς των οραματισμών της νέας κίνησης ήταν η αντίθεσή τους με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Τώρα θέλουν να πιστεύουν ότι στο οπλοστάσιό τους προστίθεται η δήθεν ενδοτική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία όπως υποστηρίζουν υλοποιείται με τη «σιωπηλή βοήθεια» του Κ. Καραμανλή. Θα ήταν όμως έγκλημα εάν επιστρέφαμε στην εποχή που κάποιοι χώριζαν τους Έλληνες σε «εθνικόφρονες» και «μειοδότες».
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “