ΣΤΑ ΕΠΤΑ χρόνια της κρίσης οι δύο λέξεις που ακούστηκαν εκατομμύρια φορές είναι «μνημόνια» και «ανάπτυξη». Το πληρώσαμε ακριβά και το νιώσαμε στο πετσί μας για να μάθουμε -όλοι πλέον- ότι τα μνημόνια δεν σκίζονται, τα ισοδύναμα είναι λόγια του αέρα και η μονομερής διαγραφή του χρέους ήταν, για καιρό, η εθνική μας φαντασίωση. Αυτό που ακόμη οι πολιτικοί μας δεν έχουν καταφέρει να συγκεκριμενοποιήσουν είναι το πώς θα ξεκολλήσει το κάρο απο τη λάσπη. Εάν συγκεντρώσει κανείς όλα όσα έχουν ακουστεί από υπουργούς και βουλευτές από το 2009 μέχρι σήμερα για το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας γράφει το ανθολόγιο της σύγχρονης ελληνικής μπουρδολογίας, που θα αποδεικνύει από μόνο του γιατί κάνουμε κύκλους γύρω από την ουρά μας.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ προσωπικό αντί να ανοίγει δρόμους και να διευκολύνει επενδύσεις καθυστερεί τους… βιαστικούς! Ευτυχώς που η ζωή ακολουθεί τους δικούς της δρόμους ερήμην των πολιτικών. Η Ελλάδα αποκτά χρόνο με τον χρόνο όλα τα χαρακτηριστικά της Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Γίνεται το θέρετρο της κεντρικής Ευρώπης. Άγγλοι, Γάλλοι Γερμανοί, Ολλανδοί, Δανοί, Σουηδοί και Ιταλοί κατακλύζουν από τον Μάιο μέχρι και τον Οκτώβριο κάθε γωνιά της χώρας. έρχονται και ξανάρχονται σε ξενοδοχεία, ξενώνες και βίλες ενώ όλο και περισσότεροι αγοράζουν σπίτια και τα αναπαλαιώνουν με απόλυτο σεβασμό στην παράδοσή μας. Η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε δεύτερη πατρίδα των ευκατάστατων Ευρωπαίων και αρκετών πλέον πλούσιων Ρώσων. Αρκετοί μάλιστα, κυρίως Γερμανοί, μόλις συνταξιοδοτούνται ζουν σχεδόν 6 μήνες τον χρόνο εδώ. Όπως οι συνταξιούχοι Αμερικανοί και οι εύποροι Καναδοί που μόλις πιάσει ο Οκτώβριος φτιάχνουν βαλίτσες για να ξεχειμωνιάσουν στο Μαϊάμι. Αυτό ακριβώς μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα σε μεγάλη κλίμακα. Οι tour operator επιμένουν ότι υπάρχει αυτή η αγορά και είναι σημαντική. Είναι στο χέρι μας να την κατακτήσουμε με απλές κινήσεις. Όσο νωρίτερα το καταλάβει, το πιστέψει και το στηρίξει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιτυχία του εγχειρήματος.
ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ οι περισσότερες ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις είναι σοβαρές. Παρέχουν υπηρεσίες μοναδικές, με οργάνωση και επαγγελματισμό. Υπάρχουν όμως και κάθε λογής αετονύχηδες σε ένα σωρό επαγγέλματα που συναντά ο ξένος στη χώρα μας, οι οποίοι αντί να περιορίζονται πολλαπλασιάζονται. Αυτή είναι η γάγγραινα της νέας Ελλάδας. Εάν στην κατεργαριά προσθέσει κανείς το κακό οδικό δίκτυο, τις τεράστιες καθυστερήσεις στα μεγάλα έργα, την κακή σηματοδότηση που αποσυντονίζει εμάς, πόσο μάλλον τους ξένους, αλλά και την πλήρη διάλυση του συστήματος υγείας, είναι προφανές πού πρέπει να στοχεύσει το κράτος τα επόμενα χρόνια. Είναι συγκεκριμένες δουλειές που έχει να κάνει η όποια κυβέρνηση. Οι υπουργοί ας βάλουν πρώτα πινακίδες τους δρόμους και μετά αλλάζουν την ανάλγητη Ευρώπη. Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν και πινακίδες στους δρόμους, και γάζες στα νοσοκομεία την ώρα που εμείς κάνουμε ρητορική της δεκάρας για το πώς θα τα αλλάξουμε.
ΘΑ ΠΕΙΤΕ: «Και 12 μήνες να κρατήσει η τουριστική σεζόν, και όλοι οι συνταξιούχοι Ευρωπαίοι που έχουν την οικονομική άνεση να περνούν τον χειμώνα τους στην Ελλάδα φτάνουν για να γυρίσει η χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης;». Η απάντηση είναι «προφανώς όχι». Είναι αρκετό όμως για να πάρει μπροστά η μηχανή. Η μετατροπή της Ελλάδας σε θέρετρο της Ευρώπης θα ενεργοποιήσει εκατοντάδες παράλληλες δράσεις. Για να λειτουργήσει το μοντέλο της Φλόριντα, χρειάζεται από γιατρούς και μηχανικούς μέχρι σύγχρονους οργανωμένους αγρότες, καθώς τα προϊόντα που παράγει η Ελλάδα είναι μοναδικά και γίνονται ανάρπαστα εντός και εκτός της χώρας.
ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ τα πράγματα σε μια σειρά, οι πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται τα τελευταία χρόνια η χώρα για να μην καταρρεύσει πλήρως είναι 5-6. Πράγματα γνωστά. Η δυναμική όμως εδώ και χρόνια βρίσκεται στον τουρισμό και η διεύρυνσή του μπορεί να γίνει σύντομα, αφού το προϊόν έχει τη μεγάλη ζήτηση και τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα. Αυτή είναι η βιώσιμη ανάπτυξη που αναζητά η κυβέρνηση. Και μπορεί να γίνει τώρα με πρώτο κανόνα το λογικό και σταθερό φορολογικό σύστημα. Εάν αποτρέψουμε ή δυσκολέψουμε αυτή την εξέλιξη από το πολύ κουβεντολόι ή γιατί δεν καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητά της, ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Η Ισπανία κάνει ήδη αυτή τη δουλειά και η Πορτογαλία μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά. Μετά θα μας φταίνε, όπως πάντα, η κακή μας η τύχη, ο κακός μας ο καιρός και οι σταθεροί εχθροί του έθνους, που μας υπονομεύουν από τη ζήλια τους.
<em>To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 28 Αυγούστου 2016.