Μετά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Μιλτιάδη Έβερτ και τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη, η Ν.Δ. απέκτησε έναν ακόμη βαρόνο, που σύντομα ή αργά θα απαιτήσει δικό του τιμάριο από το κόμμα. Η απόφαση του κ. Δ. Αβραμόπουλου να μην προχωρήσει τελικά στην ίδρυση δικού του πολιτικού φορέα και να παραμείνει στους κόλπους του κόμματος που τον ανέδειξε είναι δίκοπο μαχαίρι για τον κ. Κ. Καραμανλή. Στην πρώτη ανάγνωση, το σενάριο που θέλει τον δήμαρχο να μην επιθυμεί τη διάσπαση της Ν.Δ. και να τείνει χείρα φίλιας στη Ρηγίλλης φαίνεται να ενισχύει τον ρόλο του κ. Κ. Καραμανλή και να αυξάνει τις πιθανότητες το κόμμα του να γίνει κυβέρνηση. Όσοι γνωρίζουν καλά όμως τι ακριβώς συμβαίνει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς και τις φιλοδοξίες, τις αγάπες, τα μίση και τα πάθη των βαρόνων, μπορούν να κάνουν με ευκολία τη δεύτερη ανάγνωση και να προβλέψουν τι πρόκειται να συμβεί τους προσεχείς μήνες στη Ν.Δ.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας με τον νέο βαρόνο, τον δήμαρχο της Αθήνας. Δεν είναι είδηση ότι οι κύριοι Κ. Καραμανλής και Δ. Αβραμόπουλος, αν ήταν στο χέρι τους, δεν θα αντάλλαζαν ούτε καλημέρα. Δεν συμπαθεί ο ένας τον άλλον από παλιά, εκπέμπουν σε άλλο μήκος κύματος και δεν επιθυμούν ούτε να συνευρίσκονται σε κοινωνικές εκδηλώσεις μαζί. Τώρα, όμως, είναι αναγκασμένοι τουλάχιστον για μια περίοδο να συνυπάρξουν.
Αυτή την ώρα είναι προφανές ότι ο κ. Κ. Καραμανλής έχει το πάνω χέρι, αφού ο δήμαρχος γύρισε στο μαντρί με πεσμένη τη μετοχή του, εξαιτίας των λαθεμένων χειρισμών του. Οι μετοχές όμως, όπως στο χρηματιστήριο έτσι και στην πολιτική, ανεβοκατεβαίνουν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δήμαρχος ύστερα από μια κακή περίοδο θα ανακάμψει. Τότε είναι που θα αρχίσουν και τα δύσκολα για τον κ. Κ. Καραμανλή. Αν μάλιστα η ανάκαμψη του κ. Δ. Αβραμόπουλου συμπέσει με ένα εκλογικό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές μικρότερο των προσδοκιών των ψηφοφόρων του κόμματος, τόσο το χειρότερο για τον κ. Κ. Καραμανλή. Δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα σπεύσουν να αποκαλέσουν τον δήμαρχο «χρυσή εφεδρεία». Και εκείνος είναι βέβαιον ότι εάν δεν δρομολογήσει ξανά τα σενάρια για δικό του κόμμα, θα εξελιχθεί στον κύριο εσωκομματικό αντίπαλο του κ. Κ. Καραμανλή. Θα περιμένει μια ενδεχόμενη ήττα στις εθνικές εκλογές, για να διεκδικήσει ανοιχτά την ηγεσία. Αρκετοί είναι, άλλωστε, εκείνοι που πιστεύουν ότι ο δήμαρχος δεν προχώρησε στο δικό του κόμμα, ακριβώς διότι σκέφθηκε πως ίσως είναι καλύτερα να ενταχθεί στη Ν.Δ. περιμένοντας ένα στραβοπάτημα του κ. Κ. Καραμανλή για να καθΉσει εκείνος στην καρέκλα του.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ., εάν δεν εξασφαλίσει ικανοποιητική διάφορα με το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις φιλοδοξίες του κ. Δ. Αβραμόπουλου, αλλά θα βρεθεί απέναντι και στον «δικαιωμένο» τότε πρώην πρωθυπουργό. Ο κ. Κ. Μητσοτάκης ανταποκρίθηκε με ευκολία στα ανοίγματα του κ. Κ. Καραμανλή το προηγούμενο 15νθημερο. Πήγε στη Ρηγίλλης, πήρε μέρος στη σύσκεψη υπό τον κ. Κ. Καραμανλή και συμπεριφέρθηκε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα τον τελευταίο χρόνο.
Έχει υπομονή
Το σενάριο, όμως, που θέλει να έχουν κοινή πορεία στο εξής οι κύριοι Καραμανλής και Μητσοτάκης είναι πολύ απλοϊκό για να είναι αληθινό. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι διαθέτει τεραστία αποθέματα υπομονής και λειτουργεί με το αξίωμα ότι «γελάει καλύτερα οποίος γελάει τελευταίος». Θα συμπαραταχθεί σ΄ αυτήν τη φάση με την ηγεσία, θα βοηθήσει το κόμμα στις εκλογές, αν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά τότε θα έχει κάθε λόγο να καταγγείλει δημοσίως τον κ. Κ. Καραμανλή ότι συρρίκνωσε το κόμμα με τις διαγραφές και τη λαθεμένη πολιτική του. Και αυτήν τη φορά θα είναι πιο πειστικός από όσο ήταν την περίοδο Έβερτ, αφού δεν έχει κάνει καμιά κίνηση υπονόμευσης του κ Κ. Καραμανλή. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το τιμάριο του βαρόνου Μητσοτάκη στο κόμμα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ξεπερνά το 10%.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ παρατηρεί τις εξελίξεις αποφεύγοντας να ασκήσει ανοικτά κριτική. Όπως πάντα σηκώνει τη σημαία της ενότητας του κόμματος και δεν θέλει ακόμη και στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις του να αφήνει αιχμές για τον κ. Κ. Καραμανλή. Έχει ταχθεί δημοσίως υπέρ της επιστροφής του κ. Γ. Σουφλιά στο κόμμα, ενώ θα έβλεπε θετικά και την επιστροφή του κ. Α. Σαμαρά. Το τιμάριο του πρώην προέδρου μπορεί να μην έχει καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις, όμως όλοι ξέρουν ότι δεν είναι μικρό. Πέραν των ψηφοφόρων διαθέτει και ισχυρό μηχανισμό στην Αθήνα. Σε μια ήττα του ο κ. Κ. Καραμανλής σίγουρα δεν θα πρέπει να περιμένει χείρα βοηθείας από τον κ. Μ. Έβερτ διότι, όπως λέει ένας παλιός βουλευτής, «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο».
Τα λιγότερα προβλήματα ο κ. Κ. Καραμανλής θα τα έχει, ενδεχομένως, με τον κ. Γ. Βαρβιτσιώτη. Το κορυφαίο στέλεχος εξακολουθεί να στηρίζει με όλες τις δυνάμεις του την ηγεσία και μάλλον θα σταθεί δίπλα του και έπειτα από ένα κακό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνά κανείς ότι τον πρώην αντιπρόεδρο πάνω όλα τον ενδιαφέρει να κυβερνήσει το κόμμα του και εκείνος σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση να έχει τον ρόλο που αρμόζει σε έναν ιστορικό βαρόνο. Εάν αυτά δεν μπορεί να τα εξασφαλίσει με τον σημερινό πρόεδρο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα αλλάξει ρότα. Άλλωστε οι έρωτες στην πολιτική δεν κρατούν πολύ και τα διαζύγια είναι τόσο συχνά όσο και οι γάμοι.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “