Ο ΣΥΜΠΑΘΗΣ Γαβριήλ Σακελλαρίδης λυπάται, λέει, τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτίζομαι μαζί του. Τώρα τους λυπάμαι και εγώ τόσο που αδυνατώ να τους επικρίνω. Αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικό Βατερλό.
Δεν έχασαν μόνο τον πυρήνα της πολιτικής τους, έχασαν και τα φλάμπουρα που σήκωναν σε κάθε δυσκολία για να χαϊδέψουν εκείνους που τους ψήφισαν ως «πρώτη φορά Αριστερά» για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.
Η αριστερή πρόταση για την οικονομία τσαλαπατήθηκε σε εκείνη τη 17η ώρα διαπραγμάτευσης του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες, όπου οι σύμμαχοι του έδειξαν τον λάκκο με τα φίδια της Βενεζουέλας. Γύρισε στην Ελλάδα με ένα τρίτο σκληρό μνημόνιο που η χώρα θα μπορούσε να είχε αποφύγει αν δεν είχε ζήσει τη λαίλαπα Βαρουφάκη.
Η δεύτερη αριστερή ψευδαίσθηση ήταν πιο απατηλή από την πρώτη. Άνοιξε την αγκαλιά της η κυβέρνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες γιατί, από άγνοια κινδύνου, νόμιζε ότι θα της επιτρέπεται για πάντα να είναι ο τροχονόμος των απελπισμένων μέχρι να φθάσουν στο Βερολίνο. Μια πολιτική που οδήγησε στην ντροπή της Ειδομένης.
Και επειδή οι συμφορές έρχονται όλες μαζί, το χτύπημα στις Βρυξέλλες κλείνει το τελευταίο παράθυρο στην ελπίδα να πεισθούν οι σκληροί της Ευρώπης να μοιραστούν το βάρος μαζί μας.
Τώρα, ακόμη και να ήθελαν οι ηγεσίες, δεν μπορούν. Ο τρόμος των πολιτών δεν αφήνει περιθώριο για ψύχραιμες σκέψεις. Η μοίρα των προσφύγων είναι η λάσπη και των μεταναστών οι χειροπέδες.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Real News» την Κυριακή, 27 Μαρτίου 2016.