Πολλοί θα ήθελαν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, μα όπως αυτό δεν γίνεται στη ζωή, είναι αδύνατο και στην πολιτική. Έτσι, σ’ αυτήν θα πρέπει κανείς κάποια στιγμή να αποφασίσει τι θέλει να έχει τον άλλον: εχθρό ή σύμμαχο; Αυτό είναι και το δίλημμα που θέτουν στον κ. Κ. Καραμανλή οι πολιτικές φιλοδοξίες του κ. Δ. Αβραμόπουλου. Τι του είναι: ο σημερινός αντίπαλος ή ο αυριανός συνεργάτης;
Σε μια πολιτική κατάσταση τόσο ρευστή, όσο αυτή που απεικονίζουν οι δημοσκοπήσεις, και με ένα αδιαμόρφωτο ακόμα κόμμα, όπως του κ. Δ.Αβραμόπουλου, το πρόβλημα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Αν ο κ. Δ.Αβραμόπουλος εξασθενεί τους άλλους περισσότερο από τη Νέα Δημοκρατία, τότε είναι (εν δυνάμει) σύμμαχος, αν όμως αντλεί ψηφοφόρους περισσότερο από τη Νέα Δημοκρατία παρ’ ότι από το ΠΑΣΟΚ, τότε είναι (υπαρκτός) κίνδυνος.
Ασφαλώς η απάντηση στο δίλημμα μπορεί να αργήσει και θα μπορούσε άλλη να είναι σήμερα και άλλη να είναι αύριο. Όταν, όμως, όπως συμβαίνει με τη Νέα Δημοκρατία, ένα κόμμα έχει τόσο χαλαρούς συνεκτικούς δεσμούς και όταν, όπως συμβαίνει με τον κ. Καραμανλή, είναι τόσοι οι (εσωκομματικοί) οπαδοί του όσοι και οι (επίδοξοι) υπονομευτές του, η απάντηση που δεν δίνεται ούτε τους δεσμούς ενισχύει ούτε τους αμφισβητίες αφοπλίζει. Έτσι όσο ο ίδιος δεν αποφασίζει, τόσο οι άλλοι θα χορεύουν.
Ο «καλός» και ο «κακός» είναι γνώριμη τακτική των ανακριτών της αστυνομίας,προϋποθέτει όμως μοίρασμα ρόλων και κοινή κατεύθυνση. Αυτό δεν συμβαίνει όταν στη Νέα Δημοκρατία άλλοι μιλούν για ανάγκη συνεννόησης με τον κ. Δ.Αβραμόπουλο, άλλοι περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου για να αποφασίσουν και άλλοι πρεσβεύουν το ανηλεές χτύπημά του. Ίσως γιατί αλλού στοχεύουν οι πρώτοι,άλλα σκέφτονται οι δεύτεροι και άλλες βλέψεις έχουν οι τρίτοι. Και το μόνο που επιτυγχάνουν (άλλοι ακουσίως και άλλοι ασφαλώς εκουσίως) όλοι είναι να αναδεικνύουν την αδυναμία του αρχηγού τους να χαράξει μια γραμμή και να την επιβάλει. Και όσο αυτός αργεί, τόσο μεγαλύτερη θα φαίνεται η αδυναμία του.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “