H κυβέρνηση χρειάζεται προσωπάρχη, ο οποίος μάλιστα να είναι πρόσωπο… υπεράνω υποψίας. Τι σημαίνει αυτό; Να διαθέτει κύρος, να είναι έμπιστος και να μην έχει «ύποπτες φιλοδοξίες». Αυτά δηλώνει με συνέντευξή του στα «NEA» – η οποία θα προκαλέσει νέο κύκλο συζητήσεων – ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος ενώ απαντά σε όσους έχουν διαφορετική άποψη με το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη. Και καταλήγει χαριτολογώντας με αναφορά στον πρόεδρο των ΗΠΑ που αναθέτει στον προσωπάρχη του το έργο του συντονισμού.
Κύριε Σπηλιωτόπουλε, πρώτα ζητήσατε συντονιστή της κυβέρνησης και μετά προσωπάρχη στο Μαξίμου. Το θεωρείτε καθοριστικό για την προώθηση του κυβερνητικού έργου;
Πρώτα εξέφρασα την άποψή μου αναφερόμενος στην ελληνική εμπειρία όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης και μετά αναφέρθηκα σε παραδείγματα από το εξωτερικό για να καταδείξω και την αντίστοιχη εμπειρία. Και εξηγούμαι: την ευθύνη του συντονισμού της κυβέρνησης, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, την έχει ο πρωθυπουργός. Την ευθύνη του συντονισμού της υλοποίησης των οδηγιών στην καθημερινότητα την είχε ένα άλλο πρόσωπο με ευθεία αναφορά στον Πρωθυπουργό. Διαχρονικά η θέση άλλαζε, αλλά η ανάγκη παρέμεινε η ίδια. Για παράδειγμα, τον ρόλο αυτό τον είχε είτε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, είτε διευθυντής πολιτικού γραφείου, είτε υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, είτε υπουργός με ευθύνη τον συντονισμό. Συντονιστής ή chief of staff, η ανάγκη είναι η ίδια παντού. Συνεπώς προτείνω το αυτονόητο.
Πολλοί λένε πάντως πως αν ο Πρωθυπουργός ορίσει συντονιστή, ουσιαστικά θα εκχωρήσει ένα σημαντικό μέρος των αρμοδιοτήτων του σε ένα άλλο πρόσωπο. Ο δε κ. Ρουσόπουλος με απόλυτο τρόπο δήλωσε ότι δεν τίθεται θέμα συντονιστή.
Δεν σας καταλαβαίνω κύριε Πολίτη. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, που ήταν ισχυρός πρωθυπουργός, εκχωρούσε δική του αρμοδιότητα στον μακαρίτη Παπακωνσταντίνου; Ή ο επίσης ισχυρός Ανδρέας Παπανδρέου στον κύριο Λιβάνη; Ή ο κύριος Σημίτης στον κύριο Ακριβάκη; Ή, για να το πω χαριτολογώντας, ο πρόεδρος των ΗΠΑ στον προσωπάρχη του; Το αντίθετο μάλιστα. Ο συντονισμός απελευθερώνει τον Πρωθυπουργό ώστε να έχει περισσότερο ουσιαστικό χρόνο να δαπανήσει στα μείζονα και σημαντικά. Να ταξιδέψει για να προωθήσει τα εθνικά μας συμφέροντα, να οραματιστεί, να σχεδιάσει πολιτικές, να ιεραρχήσει προτεραιότητες, να πάρει αποφάσεις. Από εκεί και πέρα, θεωρώ σημαντική την κατάθεση προτάσεων για τη βελτίωση της εικόνας της κυβέρνησης από πολλά στελέχη. Τώρα, αν οι προτάσεις των στελεχών θα γίνουν δεκτές ή όχι, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του Πρωθυπουργού να το κρίνει.
Αυτό το πρόσωπο θα μπορούσε να είναι ο Δημήτρης Σιούφας, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ή κάποιος άλλος;
Θα μπορούσε να είναι αυτός ο οποίος εμπνέει τον σεβασμό όλων, έχει κύρος, έχει όρεξη για δουλειά, είναι έμπιστος και δεν έχει «ύποπτες» φιλοδοξίες για το μέλλον. Και υπάρχουν πρόσωπα στη N.Δ. που πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις. Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα ούτε η επιλογή των προσώπων ούτε το αξίωμα που θα φέρουν. Εμένα με ενδιαφέρει η ουσία.
Σας ακούσαμε να λέτε ότι ο ανασχηματισμός από μόνος του δεν είναι η λύση. Δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά οι πολιτικές και οι τακτικές της κυβέρνησης. Πού κατά τη γνώμη σας έχει γίνει το μεγάλο λάθος;
Δεν θεωρώ ότι έχει γίνει κάποιο μεγάλο λάθος με την έννοια του μοιραίου ή του μη αναστρέψιμου. Οι αστοχίες που έχουν υπάρξει κατά καιρούς αφορούν κυρίως την προβολή του κυβερνητικού έργου και όχι την παραγωγή του. Δεν θεωρώ όμως ότι οι ευθύνες βαρύνουν τα πρόσωπα. Ως εκ τούτου, ο ανασχηματισμός δεν είναι το παν. Ο ανασχηματισμός δεν μας πάει πιο μπροστά. Οι πολιτικές μάς πάνε μπροστά. Και αυτές υπάρχουν, δρομολογούνται, εφαρμόζονται. Ο ανασχηματισμός, λοιπόν, πρέπει να γίνει όταν το αποφασίσει ο Πρωθυπουργός και ασφαλώς ούτε κάτω από πίεση χρόνου ούτε κάτω από την πίεση προσώπων.
H οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ή οι αποκαλύψεις για θέματα διαφθοράς είναι η αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης;
Κανένα από τα δύο. H οικονομία έχει δεδομένα χρόνια προβλήματα, που θέλουν χρόνο και αναπτυξιακές λογικές για να ανατραπούν. Από την άλλη, δεν μπορούμε να μιλούμε για διαφθορά σε μια κυβέρνηση που πολεμάει τη διαφθορά. Μεμονωμένα και λίγα αριθμητικώς περιστατικά δεν μπορούν να λειτουργούν ισοπεδωτικά. Θα ήταν άδικο κάτι τέτοιο.
Το κλείσιμο της ψαλίδας που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ήταν αναμενόμενη εξέλιξη για εσάς ή σας προκάλεσε έκπληξη με δεδομένο ότι η N.Δ. βρίσκεται στην εξουσία μόνο 20 μήνες;
Οι δημοσκοπήσεις για τους πολιτικούς που κάνουν καλά τη δουλειά τους απλά επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη εισπράττουμε από τους πολίτες. Ως εκ τούτου, δεν αποτελούν έκπληξη. Διαπιστώνεται λοιπόν ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης σήμερα εξακολουθεί να εμπιστεύεται την κυβέρνηση της N.Δ.. Κοιτάξτε να δείτε. H N.Δ. έκανε την επιλογή – η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο – του να είναι χρήσιμη και όχι αρεστή. Λογικό είναι λοιπόν να εισπράττει και δυσαρέσκεια. Όμως η αποτίμηση μιας κυβερνητικής πορείας πάντοτε γίνεται στο τέλος της τετραετίας. Εκεί είναι, όπως λέει ο λαός, που ξυρίζουν τον γαμπρό ή βλέπεις τι ψάρια έπιασες. Και με βάση την αποτίμηση αυτή, ο ελληνικός λαός καλείται να δηλώσει ψήφο εμπιστοσύνης για να συνεχίσεις την πορεία σου, τη θητεία σου, που σημαίνει ότι είδε πως μερικά πράγματα από αυτά που υποσχέθηκες τα πέτυχες ή από την άλλη πλευρά διαψεύσθηκαν οι προσδοκίες του και σε στέλνει σπίτι σου.
Γίνεται συζήτηση και για μείωση υπουργείων. Συγκεκριμένα, ποια κατά τη γνώμη σας υπουργεία πρέπει να καταργηθούν;
Τέτοιες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν για λόγους εντυπώσεων. Δεν μπορεί ο καθένας να προτείνει αλλαγές χωρίς μελέτη και επεξεργασία. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει σύγχυση αρμοδιοτήτων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Είναι άλλο αυτό και άλλη η προεκλογική μας δέσμευση για ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα.
«Έχω τον χρόνο σύμμαχό μου»
ΔΕΝ MOY ΑΡΕΣΕΙ να αυτοπροτείνομαι για αξιώματα και έχω σύμμαχό μου τον χρόνο, δηλώνει ο κ. Αρ. Σπηλιωτόπουλος όταν ερωτάται εάν ενδιαφέρεται για τον Δήμο της Αθήνας ή την Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς.
Πριν από έναν μήνα ακούστηκε το όνομά σας ως υποψήφιου υπερνομάρχη. Τώρα ακούγεστε για υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας αν τελικά δεν είναι υποψήφιοι η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Κακλαμάνης. Όλα αυτά είναι φήμες ή έχετε πραγματικό ενδιαφέρον γι’ αυτά τα αξιώματα;
Δεν με ενδιαφέρουν τα αξιώματα κύριε Πολίτη. Δεν πιστεύω ότι πολιτική ασκείς μόνο όταν φέρεις το προσωρινό «γαλόνι» του αξιωματούχου. Και με τον κίνδυνο να ακουστεί υπερφίαλο αυτό που θα πω, θεωρώ ότι έχω τον χρόνο σύμμαχό μου. Δεν ζητώ τίποτα. Και γι’ αυτό προτείνω σε όλους αυτοσυγκράτηση ώστε να μην παρερμηνεύουν τις απόψεις μου και εσφαλμένα αγωνιούν. Ούτε συνάδει με την πολιτική μου νοοτροπία να αυτοπροτείνομαι. Κρατώ τα κολακευτικά σχόλια που έχουν γραφεί για το πρόσωπό μου, αλλά έως εκεί. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει πρόταση, δεν θεωρώ ότι μου επιτρέπεται να πολιτεύομαι βάσει υποθέσεων.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “