Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ στην πραγματικότητα δεν έχει αντιπάλους. Ούτε μέσα, ούτε έξω από το κόμμα του. Δεν υπήρξε ποτέ ηγέτης που να έχει τέτοια αποδοχή την ώρα που παίρνει λεφτά από τις άδειες τσέπες. Η αντιπολίτευση στα πόδια του, το Ποτάμι χαλί να το πατήσει, το μικρό ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. ψηφίζουν ομόφωνα τα πιο σκληρά μνημονιακά μέτρα, τα οποία αν είχε φέρει η κυβέρνηση Σαμαρά θα είχαν ξηλωθεί τα πλακάκια στο Σύνταγμα. Στο εξωτερικό, παρότι θέλει να λέει ότι του φέρονται σκληρά, ποτέ καγκελάριος της Γερμανίας δεν συνάντησε κατ’ ιδίαν επί πέντε ώρες νέο πρωθυπουργό στο Βερολίνο – πριν γίνουν γνωστές οι μπαρούφες Βαρουφάκη. Ποτέ τα δύο πιο ισχυρά πρόσωπα των ΗΠΑ, ο Ομπάμα και ο Κλίντον, δεν ήταν σε ανοιχτή γραμμή με Βρυξέλλες μέχρι να κλείσει μια συμφωνία.
Και αντί εκείνος να κάνει το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, όπως θα έκαναν οι ηγέτες που θαυμάζει, για να αναμετρηθεί με το μπόι του, τρέχει να απολογηθεί στο κόμμα του σαν παιδί που έκανε ζαβολιά στην παλιά παρέα και να πείσει τον Στάθη Λεουτσάκο ότι το ευρώ είναι καλύτερο νόμισμα από τη δραχμή. Θέλει να αποδείξει (σε ποιους;) ότι είναι ακόμη αριστερός. Ο εχθρός του Αλέξη Τσίπρα είναι μόνο ο εαυτός του και τα φαντάσματα που τον ακολουθούν. Τελικά, ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Real News» την Κυριακή, 09 Αυγούστου 2015.