ΜΠΟΡΕΙ κανείς να πει ό,τι θέλει για το ΠΑΣΟΚ. Τα καλύτερα και τα χειρότερα. Και θα έχει δίκιο. Εχει όμως μια μοναδικότητα. Δεν δίστασε να σηκώσει όλα τα βάρη της χρεοκοπίας, για την οποία δεν είχε την αποκλειστική ευθύνη. Ακόμη και σήμερα, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν τον αντέχουν, είναι ο μόνος που λέει με το νι και με το σίγμα τι ακριβώς συνέβη την τελευταία τετραετία και τι πρόκειται να έρθει την επόμενη. Παίρνει στην πλάτη του ακόμη και λαθεμένες επιλογές της ομάδας Παπανδρέου. Ολα αυτά πληρώνονται ακριβά. Δεν υπάρχει κόμμα στην Ευρώπη που να τιμωρήθηκε τόσο πολύ, σε τόσο λίγο χρόνο. Εξαϋλώθηκε. Τα ιμάτιά του διαμελίστηκαν, ενώ οι «σκληροί» οπαδοί του, άλλοι έπιασαν πρώτοι στασίδι στην Κουμουνδούρου και άλλοι ψάχνουν ανοιχτό παράθυρο για να μπουν. Τώρα, ό,τι απέμεινε από το κόμμα του Ανδρέα, έχει μια τελευταία ευκαιρία. Να ανοίξει ορθάνοιχτες τις πόρτες της δημοκρατικής παράταξης, χωρίς αποκλεισμούς και αστερίσκους. Και οι «πικραμένοι» να ανταποκριθούν χωρίς μνησικακίες και δήθεν ενόχληση για την κατάργηση των «ιερών συμβόλων» του Κινήματος. Το μπόι του ΠΑΣΟΚ είναι μικρό, αλλά το ρεύμα της Κεντροαριστεράς παραμένει μεγάλο, αμήχανο και κατακερματισμένο. Εάν οι πρωταγωνιστές, πρώην και νυν, δεν τα καταφέρουν, κακό του κεφαλιού τους. Η πολιτική είναι όπως η φύση. Εχει την ιδιορρυθμία να καλύπτει όλα τα κενά.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Real News» την Κυριακή, 2 Νοεμβρίου 2014