ΜΑΣ ΠΗΡΕ πέντε μήνες στο πήγαιν’ – έλα με απέραντο κουβεντολόι για να καταλήξουμε κάπου με τους δανειστές. Τα κακά νέα είναι ότι παραμένουμε στο μνημόνιο επ’ αόριστον. Είτε αυτό που έρχεται το πούμε παράταση του προγράμματος, είτε ενδιάμεση συμφωνία, το ίδιο κάνει. Θα περιλαμβάνει σκληρά μέτρα και φόρους που σου κόβουν την ανάσα. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Ξεμείναμε από φίλους και συμμάχους.
Η κυβέρνηση κατέστρεψε την ατζέντα της. Και χωρίς αυτή δεν γίνεται πολιτική. Καλά, τον Σόιμπλε δεν τον είχε ποτέ ούτε θα τον αποκτούσε. Εχασε τη «μητερούλα» Μέρκελ. Η οικειότητα που αποκτήθηκε με τα τηλεφωνήματα στο κινητό μετατράπηκε σε καχυποψία. Χάσαμε τους πρόθυμους γεφυροποιούς Ολάντ, Ρέντσι, τον διαχυτικό Μάρτιν Σουλτς και τον σοσιαλιστή αντικαγκελάριο της Γερμανίας Γκάμπριελ.
Θύμωσε τον Ομπάμα, ο οποίος μάς διεμήνυσε από το Βερολίνο να είμαστε σοβαροί. Κούρασε τον Πούτιν που έφθασε να προτρέψει την Αθήνα δημόσια να κλείσει τη συμφωνία με τους συμμάχους της. Έκανε επιφυλακτικούς τους Κινέζους που θέλουν πάρε – δώσε με την Ελλάδα μόνο αν αυτή είναι στο ευρώ, για να τη χρησιμοποιούν ως πύλη εισόδου στην κεντρική Ευρώπη… Και, τέλος, έκανε τον Γιούνκερ, ο οποίος δεν έχει θυμώσει ποτέ με κανέναν Έλληνα, έξαλλο. Μη σας ξεγελούν οι αγκαλιές, το γυαλί ράγισε. Η πρώτη επιδρομή του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την Ευρώπη ήταν μια αποτυχία και σε αυτές τις περιπτώσεις λένε: πάρ’ το αλλιώς.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 14 Ιουνίου 2015.