Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ είναι πλέον μικρή. Στο ορατό μέλλον δεν υπάρχει τρόπος να αβγατίσει ώστε να χορτάσει τις φιλοδοξίες τόσων πολλών που συνωστίζονται στην Ιπποκράτους. O,τι δεν κατάφερε η συγκυβέρνηση Αριστεράς – Δεξιάς το ’89 το πέτυχε ακαριαία το μνημόνιο. Τσάκισε τον παντοδύναμο πολιτικό μηχανισμό που ηγεμόνευε επί τρεις δεκαετίες στη χώρα.
Τα νεύρα, οι κραυγές, οι καρέκλες και τα τασάκια που εκσφενδονίζονται στον αέρα, για δήθεν ιδεολογικές διαφωνίες, και αποκαλύπτουν την υπαρξιακή αγωνία των στελεχών. Ανθρώπων που αδυνατούν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι το κόμμα τους έχει βρεθεί στις παρυφές της εξουσίας και τα οφίτσια που δύναται να μοιράσει είναι περιορισμένα.
Το ΠΑΣΟΚ, όποια γνώμη και αν έχει κανείς για την ιστορική διαδρομή του, συνεχίζει να βρίσκεται στη μέση του πολιτικού φάσματος και είναι αναγκαίο για την πολιτική ομαλότητα να σταθεί όρθιο και να ενισχυθεί. Ετσι θα αποτελεί τη σταθερά των συμμαχικών κυβερνήσεων για τα επόμενα χρόνια, και θα γίνει ο καταλύτης της συγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Για να κατοχυρώσει, όμως, αυτή τη θέση πρέπει να περάσει από την κόλαση στο καθαρτήριο. Πώς; Να απαντήσει με ειλικρίνεια στους πολίτες, γιατί η Ελλάδα οδηγήθηκε άνευ όρων στο μνημόνιο. Ηταν μονόδρομος; Ηταν εσφαλμένη επιλογή; Επρόκειτο για εγκληματική αμέλεια άπειρων ανθρώπων; Οσο πιο νωρίς το ΠΑΣΟΚ ετεροπροσδιοριστεί με το παρελθόν του, τόσο πιο σύντομα θα δει τον πάτο του βαρελιού.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 24 Φεβρουαρίου 2013