Το αρχείο του μεγάλου καλλιτέχνη παραχωρήθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο
Της Βασιλικής Τζεβελέκου
«Αν θέλεις να ανέβεις σε ουράνιες σφαίρες, γίνε καλλιτέχνης κι αν θέλεις να πιεις φαρμάκια γίνε καλλιτέχνης», έγραφε ο Φώτης Κόντογλου σ’ ένα πακέτο από τσιγάρα τον Αύγουστο του 1941. Ηταν πικραμένος και πάμπτωχος. Βαθιά απογοητευμένος, καθώς ζητούσε χρήματα -ποτέ δεν πληρώθηκε- για τη μνημειώδη τοιχογράφηση του δημαρχείου της Αθήνας που κράτησε 12 χρόνια. Στην Κατοχή αναγκάστηκε τελικά να πουλήσει το σπίτι του για ένα τσουβάλι αλεύρι. Και να θρέψει για λίγο μ’ αυτό τη γυναίκα της ζωής του, Μαρία, και την κόρη τους, τη Δεσπούλα. Και τις δύο απέδωσε σε πολλά έργα του. Η κόρη του μαζί με τον άντρα της, Γιάννη Μαρτίνο, διαφύλαξαν ως θεματοφύλακες το αρχείο του Φώτη Κόντογλου. Κι όταν αναχώρησε η ίδια από τη ζωή (2009), η οικογενειακή κληρονομιά πέρασε στους δύο γιους της, τον Παναγιώτη και τον Φώτη Μαρτίνο.
Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε τα δύο εγγόνια του Φώτη Κόντογλου, μετά από πολλή σκέψη και βαθιά συναισθηματική φόρτιση, παραχώρησαν το αρχείο του στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Είναι μια σπουδαία δωρεά, καθώς πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα σωζόμενα αρχεία Ελληνα καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, που η μελέτη του αποκαλύπτει μιαν άλλη διάσταση για την προσωπικότητα του Φώτη Κόντογλου. Περιλαμβάνει δημοσιευμένα και ανέκδοτα κείμενα, επιστολές, φωτογραφίες, συμβόλαια παραγγελιών για μεγάλα εκκλησιαστικά σύνολα, προσχέδια, ημερολογιακές σημειώσεις, σχόλια άλλων για το έργο του κ.ά.
Διαβάστε τη συνέχεια στο:
http://www.efsyn.gr/?p=208464
