του Δημοσθένη Κούρτοβικ
Ισως το μόνο που θα μείνει ως κέρδος στην εθνική κουλτούρα μας από όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης είναι η κατάκτηση της υψηλής τέχνης του χιούμορ. Χιούμορ δεν είναι το καλαμπούρι, η καζούρα και η επιθεωρησιακή «σάτιρα», είδη φαιδροποιίας στα οποία διαπρέπουμε παραδοσιακά, αλλά που είναι, μετά συγχωρήσεως, από ρηχά έως ανούσια. Χιούμορ είναι εκείνη η λεπτή ειρωνεία που διαλύει σαν ακτίνα λέιζερ τη βασική αξίωση του στόχου του, είτε αυτός είναι ένα πρόσωπο είτε μια δήλωση, μια συμπεριφορά ή μια πολιτική τακτική: την αξίωση της σοβαρότητας. Το χιούμορ δεν αντικρούει τον αντίπαλο. Υπονομεύει την πόζα του. Δεν διαψεύδει τους ισχυρισμούς του. Δείχνει πόσο ψεύτικος είναι ο ίδιος. Δεν τον γελοιοποιεί. Σηκώνει απλώς το πέπλο που κρύβει τη γελοιότητά του.
Για τις πιο πρόσφατες ελληνικές διακρίσεις στην τέχνη του χιούμορ μερίμνησε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Ισως προσέξατε τη μεγάλη ποσοτική (αλλά και ποιοτική) υπεροχή των χιουμοριστικών σχολίων απέναντι στα σοβαρά. Αυτό είναι δείγμα υγείας και, ναι, σοβαρότητας. Γιατί όταν παίρνεις στα σοβαρά κάτι ασόβαρο, χάνεις τη σοβαρότητά σου. Οταν δίνεις σημασία στη σπουδαιοφάνεια για να την κρίνεις όχι γι’ αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό που καμώνεται πως είναι, έχεις καταθέσει τα όπλα σου στα πόδια της. Οταν παραπονιέσαι επειδή αυτός που σε καλεί, με περιπαθείς εκκλήσεις, σε εγρήγορση (για να μη χαθούν, λέει, στην πιο κρίσιμη στροφή οι κατακτήσεις της ώς τώρα διαδρομής) όρισε ως καινούργιους οδηγούς σου μωροφιλόδοξους φαφλατάδες, σημαίνει ότι είχες την ασυγχώρητη αφέλεια να πιστέψεις πως εννοούσε αυτά που σου έλεγε.
Διαβάστε τη συνέχεια στο:
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5133676/rekbiem-me-klaysigelo/