Μερικές παραστάσεις το ‘χουν αυτό. Στήνονται, ανεβαίνουν, περιοδεύουν, ξεστήνονται και όσοι τις είδαν μιλούν για αυτές ακόμα και όταν ο εξ ορισμού σύντομος επίγειος κύκλος τους έχει κλείσει προ πολλού. Αν μάλιστα μιλάμε και για παραγωγή με την κλάση ή και τη δικτύωση που διαθέτουν πρωταγωνιστές σαν τον Κέβιν Σπέισι και σκηνοθέτες όπως ο Σαμ Μέντες, η επικράτηση της λήθης ή το κλείδωμα του ταμείου αποφεύγονται μάλλον ευκολότερα. Δεν είναι δηλαδή πολύ παράξενο που εκείνος ο σαιξπηρικός Ριχάρδος Γ’, πρωτόγνωρα επιτυχημένος επισκέπτης και της Επιδαύρου το 2011, συζητιέται μέχρι σήμερα. Εστω κι αν ο λόγος είναι ότι αποκτά το δικό του ντοκιμαντέρ: λέγεται «NOW: In the Wings On a World Stage», καταγράφει τα παρασκήνια και την παγκόσμια τουρνέ μιας παραγωγής που υλοποίησε το λεγόμενο BRIDGE Project του Μέντες και προ ημερών προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο.
Ηταν βέβαια μια παράσταση που δεν αγνοούσε τη διεθνή επικαιρότητα. Μια από τις όχι ακριβώς αναπάντεχες αποκαλύψεις του Σπέισι στον συνοδευτικό της πρεμιέρας λόγο του αφορούσε τις ενδυματολογικές αλλά και χαρακτηρολογικές συνδέσεις του ρόλου του, με ένα πολυσυζητημένο πρόσωπο της εποχής: «Βλέπετε τους παραλληλισμούς μεταξύ του Καντάφι και του Ριχάρδου Γ’» έλεγε ο οσκαρούχος ηθοποιός. «Μέχρι και κάποια κοστούμια μου βασίσαμε στην γκαρνταρόμπα του», πρόσθεσε, επιχειρώντας κατόπιν να εντοπίσει βαθύτερα κοινά στοιχεία μεταξύ των δύο ανδρών: «Εδώ και τετρακόσια χρόνια, παλεύουμε ακόμα με τα ίδια ζητήματα, με πολιτικές φιγούρες που χρησιμοποιούν τα μίντια για να χειραγωγήσουν και να παρουσιάσουν μια συγκεκριμένη ιδέα για τον εαυτό τους. Ο Ριχάρδος είναι μια αναίσχυντη φυσιογνωμία που αναρριχάται εύκολα. Η δύναμη του έργου είναι η εξαιρετική ματιά του στο τι συμβαίνει στους ανθρώπους όταν διαφθαρούν».
Διαβάστε τη συνέχεια στο:
http://www.tanea.gr/news/culture/article/5129858/o-rixardos-moy-htan-o-kantafi/