του Παναγιώτη Παναγιώτου
Ο «ανασχηματισμός» του Γιάννη Στουρνάρα και η «παραίτηση» του Χάρη Θεοχάρη (ΓΓΔΕ) σημαίνουν μια απόφαση Σαμαρά – Βενιζέλου για αλλαγή οικονομικής πολιτικής. Προφανώς, ο Στουρνάρας και ο Θεοχάρης μπορεί να έβαζαν και την προσωπική τους «σφραγίδα» στις ασκούμενες πολιτικές, πλην όμως δεν ακολουθούσαν… προσωπικές πολιτικές. Υπ’ αυτή την έννοια, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι «εξιλαστήρια θύματα» της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, που ήταν προϊόν συμφωνιών της κυβέρνησης με την τρόικα.
Προφανώς η κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) έχει θορυβηθεί, και όχι αδίκως, από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Η «δίδυμη αλλαγή» το επισημαίνει με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Είναι σαφής η βούληση (από τις κινήσεις αυτές) εσωτερικού κατευνασμού και αλλαγής οικονομικής πολιτικής, με πολιτικά-εκλογικά χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις; Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Πρώτον, γιατί τα «μνημόνια» δεν τελείωσαν, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς. Δεύτερον, γιατί υπάρχουν δύσκολα «υπόλοιπα δεσμεύσεων» που πρέπει να υλοποιηθούν. Τρίτον, γιατί για το 2015-2016 προβλέπονται δημοσιονομικά και χρηματοδοτικά κενά που πρέπει με κάποιο τρόπο να καλυφθούν. Και τέταρτον, γιατί μια νέα συμφωνία για το χρέος και για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης εκκρεμεί ακόμα, και στην καλύτερη περίπτωση θα κλείσει προς το τέλος του 2014.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22791&subid=2&pubid=64019138