του Παναγιώτη Παναγιώτου
Το ‘χουμε σχεδόν αποδεχθεί, παρότι δεν είναι αυτονόητο. Ευρωεκλογές που συζητούνται τα πάντα, εκτός από το τι Ευρώπη θέλουμε! Εχουμε μπλέξει τις ευρωεκλογές με τις εθνικές εκλογές. Προφανώς τα αποτελέσματα έχουν πολιτικά μηνύματα για τους πάντες και τα πάντα.Ομως δεν βγάζουν κυβέρνηση και δεν είναι «δημοψήφισμα» με διακύβευμα την κυβέρνηση.
Σφάλλουν πολιτικά αλλά και θεσμικά όσοι το επιδιώκουν, δημιουργώντας διλήμματα ή αποδεχόμενοι τα σχετικά διλήμματα… Δύο είναι τα κεντρικά πολιτικά διακυβεύματα των ευρωεκλογών: Πρώτον οι πολιτικές λιτότητας και κοινωνικής υποβάθμισης.
Εάν θα συνεχιστούν, τι έκταση και διάρκεια θα έχουν και τι σχέση θα έχουν με τις πολιτικές ανάπτυξης. Το «μείγμα» και οι αλλαγές που χρειάζονται για να βγει η Ευρώπη από την κρίση. Πράγμα, προφανώς, που επηρεάζει άμεσα το ελληνικό πρόβλημα. Και το δεύτερο άμεσο πολιτικό διακύβευμα είναι ο ευρωσκεπτικισμός. Κυρίως η αντιμετώπιση των αιτιών, που τροφοδοτούν την επιστροφή στους εθνικισμούς, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τις «εθνικές περιχαρακώσεις».Με άλλα λόγια το κεντρικό ερώτημα για μια Ευρώπη σε κρίση είναι τι πολιτικές απαιτούνται για να ενισχυθεί -και όχι να αποδυναμωθεί- το «ενοποιητικό ευρωπαϊκό εγχείρημα», που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σ’ ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένου ανταγωνισμού. Πρακτικά αυτό σημαίνει: Αλλαγές στη δομή της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, που τα προβλήματά της έφερε η κρίση στην επιφάνεια. (Ευρωπαϊκά ομόλογα, λειτουργία ΕΚΤ, ρόλος χρηματοπιστωτικών αγορών, κοινές δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές, ενοποίηση τραπεζικού συστήματος κ.λπ.).
Διεύρυνση της δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφάσεων των Οργάνων της ΕΕ και ενίσχυση του Ευρωκοινοβουλίου. Προώθηση των διαδικασιών ευρωπαϊκής ενοποίησης και των θεσμών αλληλεγγύης. Εάν όντως πιστεύουμε ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει άλλο πεδίο επίλυσης παρά μόνο το περιβάλλον της Ε.Ε. και του ευρώ, οι κατευθύνσεις που θα πάρει η Ευρώπη έχουν για τη χώρα μας τεράστια σημασία. Και βρίσκεται σε «σταυροδρόμι».
Δυστυχώς γι’ αυτά δεν κουβεντιάζουμε όσο θα ‘πρεπε. Ούτε προωθούμε σ’ ένα εφικτό επίπεδο μια εθνική στρατηγική για το τι τύπου τελικά Ευρώπη, ως χώρα, θέλουμε…
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22791&subid=2&pubid=64010516