του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΔΥΟ οι υποψήφιοι της ΝΔ για την Αθήνα – μέχρι τη διαγραφή του ενός την περασμένη Κυριακή. Μία η απορία σε σχέση με την υποψηφιότητά τους.
Η ΑΠΟΡΙΑ: γιατί κατέβηκαν για δήμαρχοι ενώ είναι πασιφανές ότι δεν κερδίζουν; Διαφορετικά ειπωμένο: τι περίμεναν να κερδίσουν; Ο μεν Νικήτας Κακλαμάνης βυθίζεται ενώ είναι, με χειρόγραφη επιστολή Σαμαρά, εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ. Ο δε Αρης Σπηλιωτόπουλος παραιτήθηκε – ακολουθώντας τη Ρένα Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ – από τη βουλευτική του έδρα στη Β’ Αθηνών για να δείξει ότι ενδιαφέρεται σοβαρά για τον Δήμο Αθηναίων και ότι είναι διατεθειμένος – καθώς το λέει η περδικούλα του – να τα παίξει όλα για όλα. Δηλαδή να τα χάσει όλα; Οι παρατηρητές επισήμαιναν ότι η παραίτηση ήταν το τελευταίο του όπλο. Είχαν υπολογίσει χωρίς το τζαμί.
ΕΙΧΑΜΕ την εντύπωση ότι η ΝΔ είχε υποψήφιους-καμικάζι για την Αθήνα. Αποδεικνύεται ότι αντιλαμβάνονται εαυτούς ως όπλα μαζικής καταστροφής. Ή, ακόμη χειρότερα, ότι η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής και των ΑΝΕΛ, δηλαδή η επίγνωση ότι υπάρχει ακροατήριο δεξιά της Δεξιάς, καταστρέφει πολιτικά μυαλά που δεν έχουν λειτουργήσει και τόσο άσχημα την τελευταία εικοσαετία. Για να το πούμε ωμά: αν ο Κασιδιάρης παγίδευσε τον Μπαλτάκο «γράφοντάς» τον ενώ μιλούσαν, ο Σπηλιωτόπουλος πάει να παγιδεύσει τον εαυτό του σε ρόλο οιονεί Κασιδιάρη. Υπενθυμίζεται ότι ο τελευταίος είναι υποψήφιος της ΧΑ για την Αθήνα.
Ο Αρης θέλει δημοψήφισμα για το τζαμί που το μπερδεύει με το θέμα της λαθρομετανάστευσης. Η συνδεσμολογία της πολιτικής αυτής βόμβας – που είναι γεμάτη βίδες και καρφιά – είναι απλή. Η λαθρομετανάστευση εξοργίζει τους Αθηναίους – όσο πάμε πιο πολύ προς τα δεξιά τόσο περισσότερο. Αν αυτή ταυτισθεί με το τζαμί, τότε ο Σπηλιωτόπουλος θα έχει συγκροτήσει ένα τοτέμ μίσους. Φυσικά, η λαθρομετανάστευση και το δικαίωμα ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης είναι εντελώς άλλα ζητήματα. Η σύγχυσή τους είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε για χίλιους λόγους. Αλλά ο Σπηλιωτόπουλος την προωθεί γιατί θέλει να εμφανίσει τον Γιώργο Καμίνη – που παραμένει φαβορί στην Αθήνα – «σοφτ» στα πιο δεξιά ακροατήρια. Τι τον νοιάζει αν το αποτέλεσμα θα είναι κάτι σε γαία πυρί μειχθήτω…
ΤΟ χειρότερο με τη στρατηγική αυτή είναι ότι μολύνει την προεκλογική καμπάνια για την Αθήνα με μια ρατσιστική θεματολογία ακροδεξιού αρώματος, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχει πολιτικό όφελος. Η διεθνής πρακτική – και το ατύχημα Μπαλτάκου – έχουν αποδείξει ότι η Ακρα Δεξιά είναι κακή παρέα για τη Δεξιά. Και ότι η ακροδεξιά στροφή δεν κερδίζει εκλογές. Το έπαθε ο Νικολά Σαρκοζί το 2012 και τώρα που το κατάλαβε ετοιμάζεται να κατέβει ξανά το 2017, υπολογίζοντας να ανατοποθετηθεί στο Κέντρο. Σύμπτωση: τον «έγραφε» και αυτόν στις συσκέψεις ο ακροδεξιός σύμβουλός του Πατρίκ Μπουισόν.
ΤΟ πολύ θλιβερό συμπέρασμα είναι ότι η ΝΔ στην Αθήνα δεν κινδυνεύει απλώς να χάσει ξανά τον δήμο ή να βρεθεί, αυτήν τη φορά, εκτός δεύτερου γύρου. Κινδυνεύει να χάσει την πολιτική της ταυτότητα. Η ζημιά θα είναι υπολογίσιμη. Γιατί η ίδρυση της ΝΔ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 διεκπεραίωνε – μέσα από τις δίκες των συνταγματαρχών και βασανιστών, το πολιτειακό δημοψήφισμα και την απομάκρυνση των σταγονιδίων – την κάθαρση του πολιτικού brand της ελληνικής Δεξιάς. Ποιος θα φανταζόταν ότι σαράντα χρόνια μετά θα είχαμε επανένωση με ακροδεξιές δοξασίες;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5106729/doksasies/