Ο καθένας μας θέλει τη συμπάθεια των άλλων, να προκαλεί συμπάθεια, αγάπη και αποδοχή. Αυτό είναι ανθρώπινο και πολύ τρυφερό αλλά… Συχνά χάνουμε τον ύπνο μας και κάθε καλή διάθεση γιατί κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι γύρω μας δεν μας εγκρίνουν και δεν μας συμπαθούν, επειδή δεν συμφωνούν με τη νοοτροπία μας ή δείχνουν μια κριτική διάθεση απέναντι σε μας, τη συμπεριφορά των μελών της οικογένειάς μας, τις επιλογές και τα πιστεύω μας. Σίγουρα διαλέγουμε τη συμπάθεια των άλλων αλλά κάτω από ποιους όρους και πόσες θυσίες; Πόσους και ποιους σημαντικούς συμβιβασμούς κάνουμε, πόσες αφόρητες προσωπικές ενοχές νιώθουμε ότι δεν τα καταφέραμε να γίνουμε συμπαθητικοί και αποδεκτοί; Νιώθουμε ενοχές στη σκέψη ότι μήπως δεν κάναμε αρκετές… εκπτώσεις- «νερό στο κρασί μας» – στις αξίες, στις επιλογές και τα πιστεύω μας για να λάβουμε την πολυπόθητη έγκριση; Διεκδικώ τη συμπάθεια με κάθε τρόπο πιο συχνά σημαίνει ανέχομαι, υπομένω, δεν φέρνω αντιρρήσεις, υπακούω, αντιλήψεις και συμπεριφορές που κάθε άλλο παρά διεκδίκηση σημαίνουν. Συχνά είναι και αιτίες άγχους, πανικού φοβιών, κατάθλιψης κλπ. Ολοι αντιλαμβανόμαστε με την λογική μας ότι η αναζήτηση μιας γενικής συμπάθειας δεν είναι εφικτή. Ολοι, θεωρητικά ασφαλώς, σεβόμαστε την διαφορετικότητα, την μοναδικότητα του άλλου και, αν και πιστεύουμε ότι είμαστε μοναδικοί, με άποψη συχνά διαφορετική, παθαίνουμε σύγχιση μπροστά σε ένα αρνητικό σχόλιο ή μια περιφρονητική κρίση για τις απόψεις μας ή την προσωπικότητά μας. Αν η…. παιδική μας φαντασίωση είναι όλοι να συμφωνούν και να εκδηλώνουν θαυμασμό για τις επιλογές μας, αν προσαρμόζουμε τις απόψεις και τις συμπεριφορές μας για να διατηρήσουμε τη συμπάθεια των άλλων, αν θέλουμε να είμαστε ό,τι θέλουν ή ό,τι εγκρίνουν οι άλλοι, τότε… ούτε είμαστε ούτε προστατεύουμε τον πραγματικό εαυτό μας.
Μαρία Λασσιθιωτάκη
Ψυχολόγος
Διαβάστε όλο το άρθρο στο:
Τα ονόματα «έφαγαν» τον αρχηγό
