Οι διαταραχές πρόσληψης της τροφής δεν αποτελούν φαινόμενο των τελευταίων χρόνων. Όμως, από την άλλη, πρόκειται για μία κλινική οντότητα που προσελκύει πρόσφατα όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των ειδικών επιστημόνων που ασχολούνται με την ενδελεχή διερεύνησή της. Έκπληξη μπορεί να προκαλεί το γεγονός ότι η συγκεκριμένη διαταραχή εμφανίζεται κυρίως στις ανεπτυγμένες κοινωνίες του δυτικού πολιτισμού, οι οποίες χαρακτηρίζονται για την αφθονία τους.
Αν και η έρευνα στον τομέα αυτό δεν έχει δώσει ακόμη απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που τις αφορούν, οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο του οποίου τα αίτια είναι σύνθετα και αλληλοσυνδυάζονται μεταξύ τους. Παρόλο που επί σειρά ετών οι διατροφικές διαταραχές θεωρούνταν ασθένειες κυρίως ενδοκρινικής προέλευσης (για αυτό και χρησιμοποιούνται οι όροι: νευρική ανορεξία και νευρική βουλιμία), η ενίσχυση των ψυχολογικών θεωριών οδήγησε στην ιδέα περί ψυχογενούς προέλευσης τους. Για αυτό το λόγο, χρησιμοποιούνται επίσης οι όροι ψυχογενής ανορεξία και ψυχογενής βουλιμία αντίστοιχα(…). Οι διατροφικές διαταραχές αναπαριστούν την έκφραση των διαπροσωπικών προβλημάτων μέσα από τη μη φυσιολογική ενασχόληση με το βάρος και το φαγητό. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμεύουν στο να συγκαλύψουν θέματα που σχετίζονται με τον έλεγχο, την υπακοή και την τελειομανία. Από την άλλη, τα παραπάνω ζητήματα θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμφανίζονται ως μία προσπάθεια αντιστάθμισης άλλων προβλημάτων που αφορούν την ανάπτυξη, τις συνθήκες διαβίωσης και τη σχέση του ατόμου με τους σημαντικούς άλλους. Επομένως, το βάρος και η διατροφή μαρτυρούν την ύπαρξη άλλων προβλημάτων και πιθανόν να αποτελούν μία “λύση” στη διαδικασία επίλυσής τους. Με βάση τα παραπάνω, οι διατροφικές διαταραχές θα πρέπει να αξιολογούνται σε δύο άξονες ταυτόχρονα. Ο πρώτος άξονας αφορά το ίδιο το σύμπτωμα, δηλαδή, ζητήματα που έχουν να κάνουν με το βάρος και το φαγητό, ενώ ο δεύτερος άξονας υπάγεται στην ευρύτερη σφαίρα των προσωπικών ζητημάτων. Με άλλα λόγια, αυτό που έχει σημασία και παραπέμπει σε διατροφική διαταραχή είναι ο βαθμός στον οποίο οι διαδικασίες αξιολόγησης του εαυτού επηρεάζονται από τον έλεγχο του βάρους και της διατροφής. Η ψυχαναγκαστική ανησυχία για το βάρος αποτελεί μία προσπάθεια αντίστασης στο φόβο της απώλειας του ελέγχου, είτε κυριεύονται από την έμμονη ιδέα της επιθυμίας να φάνε ή αντίθετα να μη φάνε, οι γυναίκες αυτές φαίνεται ότι χρησιμοποιούν τη λειτουργία της διατροφής τους σαν να ήταν ικανή να τους λύσει το πρόβλημα της προσωπικότητας.
Μάρω Μπέλλου
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Διαβάστε όλο το άρθρο στο:
http://www.marobellou.gr/2013/12/ti-einai-oi-diatrofikes-diataraxes/